tag:blogger.com,1999:blog-76862746220479193842024-03-04T22:19:15.383-08:00DOSSA DOSSA DOSSAHayat öğrenmekten ibaret, yeni öğrenciliğim; anneliğim...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.comBlogger51125tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-48655115128455232372014-06-19T04:08:00.001-07:002014-08-27T03:05:12.120-07:00SEÇMEDİĞİMİZ HAYATLARI YAŞIYORUZ...<br />
Günlerdir içimde bir hüzün vardı, nedensiz bir iç sıkıntısı olur hani işte öyle... Sonra uzun zaman sonra çok sevdiğim ve belki öz ablam olsa bundan daha farklı sevemeyeceğim O insanla konuştum. İç sıkıntımın nedenini anlamak O'nun gözlerine baktığımda hiç de zor olmadı. Aynı huyları taşıyoruz kim bilir belki de bu yüzden çoğu kez aynı şeyleri yaşıyor, hissediyoruz.<br />
<br />
O...Her zaman gülmenin en çok yakıştığı insanlardan biri. O sarı saçlarının her bir telinde ne hüzünler taşır da asla anlayamazsınız. Hüznünü söylediği şarkılarda, aralardaki titreyen sesinde saklar. Anılarını hiçbir zaman savurup atamaz belki de bu yüzdendir her zaman biraz buruk bir yürekle bakar gözleri... Bedeni, elleri inceciktir ama bir o kadar büyük ve sınırsızdır sevgisi... Bugün hayatının ikinci sonunu yaşayacak dakikalar sonra. Ne umutlarla başladığı o hayat bugün iki imzayla son bulacak. Aylardır içine kapanıklığı, kısa cümleleri, hüzünlü ve dokunsanız hemen şimdi ağlayacak gibi bakan gözleri bugün nihayete erecek.<br />
<br />
Yazının başlığı aslında O'na ait. Okuduğu bir yazıya böyle bir başlık uygun görmüş. O yazıyı benimle paylaştı ve ben de şimdi sizinle paylaşıyorum.<br />
<br />
SEÇMEDİĞİMİZ HAYATLARI YAŞIYORUZ<br />
<br />
Seninle ilgisi olmayan davranışların, seni yok eden çelişkilerin, sorguların ortasında kalırsın. Aklının hiçbir cümlesinin kalbine söz geçiremediği zamanlarda, elinde tutabileceğin her bahaneye öylece sığınırsın.
İnsan iki durumda benzer kaoslara düşer aslında: Birincisi kör kütük aşık olduğunda, ikincisi ayrılık acısı yaşadığında.
Aşk dediğin, hayata benzer yani… Doğarken ne acı çektiğini bilmediğin gibi ölürsün, aşkın biterken başladığın kadar körsün…
Hayat senin ummadığın planların kitabıdır. Kendi başına hareket ettiğini sanırsın, yanılırsın. O yüzden çok zorlamamak lazım gelmeyenle, olmayanı.
Kalbin ne derse desin, senin için iyi olan gelecek başına. Ne ayrılık senin seçimin aslında, ne o bir çift gözle karşılaştığın an.
Her şeyin sana ait olduğu kadar hiç senin olmayan bir düzenden ibaret olduğu şu yaşamda, senin müdahale edebileceğin yer bile sınırlı aslında.
Değişiyor evet, iyi düşününce, olumlu bakınca değişiyor mutlaka ama asıl soru, sen öyle bakmadığında ne olduğu?
Hayat dediğin şeyi çok büyütme kafanda, kendini de, sevdiğin kişiyi de… O gözlerine bakarken içinin erdiği, gün gelir, el olur inanmazsın ama.
Hayat bizim istediğimiz gibi yürümüyor. O yüzden bırak her şeyi bir kenara ve kalbine bak. Çok sev, sevebildiğin kadar çok ama yalnız kendin için sev birini.
Bitenlere, gidenlere, yitirdiklerine çok ağlama. Her şeyin vakti çizili bu hayatta ve her şey aslında senin iyiliğin için unutma; acı da bazen daha beterinden korur insanı, sen farkına varmasan da…<br />
Candan Ünal<br />
<br />
Dualarım ve bildiğim tüm iyi dileklerim bugün seninle ablam... Hayat her zaman gülmeyebiliyor bazen ama biliyorum ki bir gün bir yerlerde bekleyen mutlu hayatlar var yaşamaya dair. Sevgi biter mi? Bitmez elbet bitemez, sadece şekil değiştirir, başka bir biçim alır ama hep devam eder. Edecek, etmeli yoksa nasıl yaşar insan. Ben biliyorum ki o birer erik tanesi gözlerin yine eskisi gibi ışıl ışıl bakacak. Sesin odadan koridora yine neşeyle yankılanacak. Kahvelerimiz dolup boşalacak... Hayat yine ve bu kez daha güzel akıp gitmeye devam edecek. Yaşanılanlar sadece tecrübe adına birer anı olarak belleklerimizde kalacak ve zamanla silikleşecek. Ne zaman puslanacak ve o yüzler ne zaman seçilmez olacak işte o gün hayat yeniden başlayacak. Seni çok seviyorum...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-18794898575121290412014-05-22T05:15:00.001-07:002014-05-22T05:15:08.635-07:00ELİF'İN MUTFAĞINDAN... Bloğuma ilk yazmaya başladığımda yemek tariflerine ya da mutfakla ilgili bir köşeye yer verip vermeyeceğimi hiç planlamamıştım. Ama eski postlarıma da bir göz atınca bir kaç kez paylaştığımı fark ettim ve bundan sonra mutfakla ilgili de postlar yazmaya karar verdim. Bu post da bu karardan sonra mutfak alanında ki ilk postum olsun...<div>
<br /></div>
<div>
Dün akşam çok sevdiğim dostlarımla bir aradaydık. Elif bizi yemeğe davet etti ve gerçekten harika şeyler hazırlamış. 18 haftalık hamile, üstelik bir okulda görev yapıyor bir yandan kpss için hazırlanıyor, dershaneye gidiyor ve tüm bu temponun içinde bize harikalar yaratmış. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiWNj20trRBWjEk6SICTJnU1AupPzNOpVAJ-fCOKRz3AFPOKglf33FEOIVztfUnsxXq8LyVBMI3UskzArbr0fxxRkF7ha00K0gmRycQtenO3gb5NnwE1YvxEb_i-b2fHuYfHCkVpFMPkI/s1600/IMG_20140521_193922_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiWNj20trRBWjEk6SICTJnU1AupPzNOpVAJ-fCOKRz3AFPOKglf33FEOIVztfUnsxXq8LyVBMI3UskzArbr0fxxRkF7ha00K0gmRycQtenO3gb5NnwE1YvxEb_i-b2fHuYfHCkVpFMPkI/s1600/IMG_20140521_193922_1.jpg" height="640" width="472" /></a></div>
<div>
Siyah - beyaz şekilde döşenmiş bir salona ben bu masayı çok yakıştırdım. Salonla bir bütün halinde olunca insanın daha çok iştahı kabarıyor.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDrF_kUDPUM-dGYa10DhEOWKHEzSqrqi4vWEUdoeIm-2FcHXmLjzlk_ECSnDGueNtxhFrQePF5oUCFRAA_BAhabQpTOnbjYUuSnX8tT8ML9X92lUPV-GO8tpRhly2WwCtSafLAdGIKmyA/s1600/IMG_1400751036670.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDrF_kUDPUM-dGYa10DhEOWKHEzSqrqi4vWEUdoeIm-2FcHXmLjzlk_ECSnDGueNtxhFrQePF5oUCFRAA_BAhabQpTOnbjYUuSnX8tT8ML9X92lUPV-GO8tpRhly2WwCtSafLAdGIKmyA/s1600/IMG_1400751036670.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
<div>
Masada neler mi vardı? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
* İslim kebabı</div>
<div>
*Peynirli Börek</div>
<div>
*Pancar dolması</div>
<div>
*Kırçan Kavurması (Kırçan bizim buralarda çokça olan ve dallardan toplanan bir ottur ve gerçekten çok lezzetlidir. )</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwg2LY6H2cJPTTwC9yNTBzHBaw-Rjn89XmQuX7tvkrhxtHX3s56Ga3fVQSs3uUKa2556LL-wnOYdjw9m6_BfoJvUWkwSNwzuieUJcBjbDKXvSM4B2Fb7ygtHojk3LmXO4sS-IZGB1xA8g/s1600/IMG_20140521_204758.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwg2LY6H2cJPTTwC9yNTBzHBaw-Rjn89XmQuX7tvkrhxtHX3s56Ga3fVQSs3uUKa2556LL-wnOYdjw9m6_BfoJvUWkwSNwzuieUJcBjbDKXvSM4B2Fb7ygtHojk3LmXO4sS-IZGB1xA8g/s1600/IMG_20140521_204758.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<div>
Kapanış olarak da Tramisu vardı. Tabi tüm bu lezzetli yemeklerin yanında Elif'in güler yüzü ve tatlı sohbeti vardı. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Blogger Notu: Bize mutfağını açıp bizi bu lezzetli yemeklerle ağırladığın için sana sonsuz teşekkür ederim arkadaşım. Bebişini kucağına sağ salim alman ve eşinle bebişinle uzun mutlu bir ömür yaşaman dileğimle... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGZqbEspWwIefVW9EzmXDqFGGIelUsP-BINvTVHzV_b5Wv2hZRo8yGC2k3aXzd68A00gg3upnOp6HWUo6mUfsrMVmJNoqcRt6stnAwMF-X0fMrq_wwIU3UBmI2wIm7-A-ywk7KjNNAhmA/s1600/IMG_20140519_235211.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGZqbEspWwIefVW9EzmXDqFGGIelUsP-BINvTVHzV_b5Wv2hZRo8yGC2k3aXzd68A00gg3upnOp6HWUo6mUfsrMVmJNoqcRt6stnAwMF-X0fMrq_wwIU3UBmI2wIm7-A-ywk7KjNNAhmA/s1600/IMG_20140519_235211.png" height="640" width="382" /></a></div>
<div>
</div>
<div>
Oğlumsuz olmazdı... :)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>Sevgiyle...</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-76710805769987499932014-05-07T05:07:00.001-07:002014-05-12T01:46:14.043-07:00ŞOK ŞOK ŞOK...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmpK_Qzywkjh2gEBzifd4j0bZULKnqn6g14iOoqNfSSjmNenCMHA1A-yf9SGVWOMTfYaGTCXWfw2FV2pcPi3QUHKIueV4o7YI10YzPM1fdPHjqW-nHzqbtuMwcT7EuLB68Sd6yxClhlDM/s1600/sevda+bebi%C5%9F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmpK_Qzywkjh2gEBzifd4j0bZULKnqn6g14iOoqNfSSjmNenCMHA1A-yf9SGVWOMTfYaGTCXWfw2FV2pcPi3QUHKIueV4o7YI10YzPM1fdPHjqW-nHzqbtuMwcT7EuLB68Sd6yxClhlDM/s1600/sevda+bebi%C5%9F.jpg" height="640" width="480" /></a></div>
Canım kardeşim hamileliğin 20. haftasında. Doktorumuz son üç kontrolümüzde bize bir prens geleceğini müjdelemişti. Hazırlıkları bu doğrultuda yaptık. Mavi zıbınlar aldık, mavi pijama takımları aldık, mavi çoraplar aldık... Ancak 6 Mayıs'ta <span style="font-family: Segoe Print; font-size: medium;"><span style="background-color: white;">Doppler Ultrason randevumuz vardı kardeşim ve annem tabi eşi bir heyecan gittiler ve o da ne!!! Prensimiz aslında bir Prensesmiş... Şoktan henüz hala çıkmış değiliz ancak tabi ki kız veya erkek yeter ki sağlıklı olsunlar diyoruz. Bu tarz şeyleri çevremde sıkça duyardım ancak bir yakınımın hatta en yakınımın başına geleceği hiç aklıma gelmezdi. Kardeşim erkek olduğunu hissediyorum diyor ama dopplerin pek yanıldığını düşünmüyorum. Hayırlısı olsun diyor ve o büyük günü daha bir sabırsızlıkla bekliyorum şimdi...</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-62304431307164781702014-05-07T04:56:00.001-07:002014-05-09T00:09:23.621-07:00ÇINAR'IN 23 NİSAN ÇIKARTMASI...Böyle magazin başlığı gibi oldu biraz ama gerçekten de öyleydi. Canım oğlum doya doya bir 23 Nisan yaşadı. Benim için de iyi oldu dedemi kaybettikten sonra babam biraz moral olsun diye düşünmüştü bu etkinliği ve gerçekten de iyi geldi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuQc4YQ3dgU4Z4q60R1MWWskJ3_ZCgMluj7MqJewjilEwcAZdlBM34GC9TorPrhZ3XGOnu4i5vDyaL12xHSKhF69mSDi_cycx-2vt-rk48euyi8pfdBwGKEhVEvSujYh0XVk875566F4U/s1600/%25C3%25A7%25C4%25B1nar+blog+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuQc4YQ3dgU4Z4q60R1MWWskJ3_ZCgMluj7MqJewjilEwcAZdlBM34GC9TorPrhZ3XGOnu4i5vDyaL12xHSKhF69mSDi_cycx-2vt-rk48euyi8pfdBwGKEhVEvSujYh0XVk875566F4U/s1600/%25C3%25A7%25C4%25B1nar+blog+1.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
Hiçbir şekilde yabancılık çekmemesi gibi dilediğince gezdi, oynadı, zıpladı... En komiği de herkes ayakta İstiklal Marşını okurken benim oğlum İstiklal Marşının melodisine ayak uydurarak oynuyordu. Daha sonra çalan tüm müziklere kendince oyunlar geliştirerek eşlik etti. Hiçbir şekilde kısıtlamadım, sınırlandırmadım. Çünkü gün onun günüydü ve bir günlüğüne kuralları es geçebilirdik. Böyle yerlere giderken çocukla konuşulması, gidilen yerle ilgili mutlaka ona bilgi verilmesi gerektiğini çok yerde okumuştum ben de uygulayayım dedim ve yol boyunca Çınar'a "anneciğim gideceğimiz yer çok kalabalık bu seni korkutmasın, deden ve ben yanında olacağız, bizim yanımızdan ayrılma ve asla sözümüzden çıkma olur mu? " dedim ve o "tamam" dercesine her bir söylediğime başını salladı. Gerçekten de haklıymış pedegoglar beni asla üzmedi, korkmadı ve sözümüzden hiç çıkmadı. Hem kendi mutlu oldu hem de bizi mutlu etti...<br />
<br />
<i>Sevgiyle...</i><br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-7657523668241848052014-05-07T04:50:00.000-07:002014-05-07T04:50:02.188-07:00RAHMETLER ÜZERİNE YAĞSIN DEDEM...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7eZHFsxdqvHn6pHa9m2k2YF5wAoGVVUTFKao0r-cnCAz2Fn7NXN-zGlArfD8JJKGKMblf0ce8UDxF7MP0TgL4ipnDDD51QzsrWQx-tCgfXPzLez_iwc1nhU3HMtI0RhCGE2yJIibwtc4/s1600/b%C3%BCy%C3%BCk+baba-anneeeeeeeee.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7eZHFsxdqvHn6pHa9m2k2YF5wAoGVVUTFKao0r-cnCAz2Fn7NXN-zGlArfD8JJKGKMblf0ce8UDxF7MP0TgL4ipnDDD51QzsrWQx-tCgfXPzLez_iwc1nhU3HMtI0RhCGE2yJIibwtc4/s1600/b%C3%BCy%C3%BCk+baba-anneeeeeeeee.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
Neredeyse 1 ayı aşkın bir süredir buralara yazamadım. Bu süreçte çokça şeyler yaşadım hepsini özetle buraya aktaracağım inşallah.<br />
<br />
Bu fotoyu daha önce <a href="http://cinardossa.blogspot.com.tr/2013/03/gecikmis-post.html" target="_blank">22 Mart 2013</a> tarihli postumda görmüş olmalısınız. O zaman canım dedem ne kadar iyiydi gün geçtikçe kötüledi <a href="http://tr.wikipedia.org/wiki/Alzheimer_hastal%C4%B1%C4%9F%C4%B1" target="_blank">Alzheimer</a> hastasıydı gün güne daha da kötüledi ve vücudunda kan kaçağı olduğu anlaşıldı. Yemek yiyemez olmaya başladı yataktan hiç çıkmıyordu. Bir buçuk ay yoğun bakımda yattı artık mamayla beslenmeye başladı eve çıkmadan önce sol tarafından bir delik açılıp maması oradan verilecekti ancak delik açılırken endoskobi sırasında 12 parmak bağırsağı ve mide arasında bir kitleye rastlandı. Kitlenin kanser olduğu ortaya çıktı ve kanser hücresi 1 hafta içinde kanama yapınca cerrahi müdahele gerekti. Bundan da 1 hafta sonra yani 18 Nisan 2014 tarihinde canımın parçası dedemi kaybettik. Bu acı günü üzerimden atmak, yokluğuna alışmaya çalışmak zor olsa da hayat devam etti bir şekilde.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-87290270605638517242014-03-26T05:03:00.000-07:002014-03-26T05:03:54.419-07:00ANILARA NE ZAMAN İHTİYAÇ DUYMAYIZ Kİ...<br />
Uzun bir süre sonra e-postalarıma bakayım dedim. Gezinirken içlerinde bir mail dikkatim çekti ve açıp inceledim. Sevgili <a href="http://www.bebevido.com/" target="_blank">Zeliha Baran</a> ile bu sayede tanıştım. Kendisi anne-bebek(çocuk) videoları hazırlıyor ve bunu gerçekten profesyonel bir şekilde yapıyor. Bunu, videolarını izlediğinizde anlayabiliyorsunuz.<br />
<br />
Sonra düşündüm, hangimiz anılara ihtiyaç duymayız ki... Çocuğumuz büyüdüğünde ve kocaman bir genç kız/delikanlı olduğunda onun bu küçük halleri, ses tonu, zıpırlığını izlemek istemez miyiz? Biz elbet hiçbir anını unutmayız ancak onların kendilerini izlemeye ve ne kadar keyifli bir çocukluk/bebeklik geçirdiklerini görmeye ihtiyaçları olacak. Benim zaman zaman olmuştur. Keşke benim çocukluğumda da böyle imkanlar olsaymış ve ben de bugün oturup zaman zaman izleyebilseymişim. Mesela en çok sesimi merak ediyorum. Nasıl "anne-baba" derdim, nasıl koşar,yürür,güler ağlardım. İşte bunların hepsini fotoğraflarla ölümsüzleştirsek bile hareketlere de ihtiyacımız var. Üstelik günümüz teknolojisinde artık bu mümkünken.<br />
<br />
Ben lafı çok uzatmayayım buradaki linkten örnek bir video izleyebilirsiniz. :<a href="https://vimeo.com/89120659" style="background-color: white; color: #1155cc; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;" target="_blank">https://vimeo.com/89120659</a><br />
<br />
Eğer kendisine ulaşmak istiyorsanız;<br />
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
facebook: <a href="https://www.facebook.com/bebevido" style="color: #1155cc;" target="_blank">https://www.facebook.com/<wbr></wbr>bebevido </a></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
web: <a href="http://www.bebevido.com/" style="color: #1155cc;" target="_blank">http://www.bebevido.com</a> </div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
vimeo: <a href="http://www.vimeo.com/channels/bebevido" style="color: #1155cc;" target="_blank">http://www.vimeo.com/channels/<wbr></wbr>bebevido</a></div>
<div class="yj6qo ajU" style="background-color: white; color: #222222; cursor: pointer; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; outline: none; padding: 10px 0px; width: 22px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizarEB83_cgNaO6zq2suG97Au1bT563riVeOJeCHc-CTadSI9uIi0LKWfy0a0Z8M6kscNmYdiWIuIOo7n_AW3kAslOFq5JYjid5l6txLdHVrY75kne7q6WXl3pdxuLc36qPhjyLGxnjsc/s1600/zeliha+baran.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizarEB83_cgNaO6zq2suG97Au1bT563riVeOJeCHc-CTadSI9uIi0LKWfy0a0Z8M6kscNmYdiWIuIOo7n_AW3kAslOFq5JYjid5l6txLdHVrY75kne7q6WXl3pdxuLc36qPhjyLGxnjsc/s1600/zeliha+baran.jpg" height="320" width="307" /></a></div>
<div aria-label="Kısaltılmış içeriği göster" class="ajR" data-tooltip="Kısaltılmış içeriği göster" id=":zi" role="button" style="background-color: #f1f1f1; border: 1px solid rgb(221, 221, 221); clear: both; line-height: 6px; outline: none; position: relative; width: 20px;" tabindex="0">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-52811955222702694312014-03-24T05:42:00.002-07:002014-03-25T00:35:17.029-07:00ANNELİK SINAVIM :( Bu zamana kadar annelik adına yaptığım her şey bir öğrencilikmiş. Bu süreçte önümde daha çok öğreneceğim ve uygulamaya geçireceğim neler varmış neler. Ben anneliği öğrendim derken, benim öğrendiğim kocaman bir ummanda meğer sadece kaşığa gelen kadarmış. 19 aylık öğrenciliğimin sınavını verdim geçtiğimiz haftalarda. Öyle bir sınavdı ki benim için Allah'ım bir daha asla böyle bir sınavla sınamasın hiçbir anne yüreğini.<br />
<br />
13 Mart 2014 Perşembe günü ben ofisimdeyken annem aradı "Seda Çınar'ın ateşi var sanırım ama ateş ölçerle ölçmeyi başaramadım" diye. Annem hafif bir şey olsa beni asla aramaz belli ki mühim çıkmama 15 dakika vardı hemen çıktım eve geldiğimde ölçtüm ki ateş 38.7. Elim ayağıma dolaştı Çınar annemin kucağında yarı baygın. Annem tüm kıyafetlerini çıkarmış sadece zıbını üzrerinde. Hemen bir ölçek Dolven verip ılık duş aldırdık. Nihayat eteşini 37 ye kadar düşürdük ki bu benim için hiç yeterli değildi çünkü oğlumun normal vücut ateşi 36.4 olur her zaman. O gece hiç uyumadım ki oğlum zaten 1 haftadır doğru dürüst uyuyamıyordu. Sık sık uyanıyor ve ağlıyordu. Cuma sabahı hemen doktora götürdük daha önceki yazımda <a href="http://cinardossa.blogspot.com.tr/2014/03/bogaz-ve-kulak-enfeksiyonu.html" target="_blank">bahsettiğim</a> ilk doktoruna. Doktor muayenesini yaptı ve boğaz enfeksiyonu dedi bir antibiyotik daha verdi ve evimize geldik. Ben tekrar işime döndüm. Akşam iş çıkışı eve geldiğimde Çınar dedesinin kucağında oturuyor şen kahkahalar atıyordu ki birden öğürmeyle karışık öksürmeye başladı. Ben tam su verecekken öyle bir kustu ki burnundan dahi geldi. Sonrasında sürekli ve sık sık öğürüyor ama kusamıyordu. Hemen doktoru aradım acile götürmemi söyledi. Tam kapıdan çıkıyorken oğlum kucağımda bayıldı sanki havele geçiriyor olduğundan korktum çünkü kusmasıyla birlikte ateşi yükseldi. Acile vardığımızda hemen sıra geldi ve muayene eden doktor röntgen istedi. Sonuç bağırsaklarında aşırı miktarda gaz olduğuydu. Bir fitil verdi Emedor adında. Eve geldik fitili attık biraz rahatladı. Ama o gece yine uyumadık ve 4 kez daha kustuk. Cumartesi Doktordan randevu almak için aradım dolu olduğunu söyledi ki bir gün önce Çınarın durumunu bildirmeme rağmen. "Ben burada birşey yapamam acilde serum taksın zaten yoğunum" dedi. Bu nasıl doktorluk yemini nasıl bir vicdansa inanın şok oldum. Sonsuz güvendiğim ve inandığım bir doktorun bunu yapması beni gerçekten inanç konusunda bir kez daha şüpheye düşürdü. Biz de bekleyelim kusarsa acile gideriz diye bekledik. Akşam üzeri Çınar uyurken uykusunda kustu tekrar hemen apar topar acile gittik acilde Cantürk adında bir doktor vardı ve gerçekten çok yardımcı oldu kan alındı ateşi 39 du serum takıldı ve bize çocuğun tekrar kusarsa yatması gerektiğini söyledi. O gece canım kardeşim ve eşi bizde kaldılar çünkü babamızda aynı şekikde kusma ve ateş yaşadı. Neyse ki babamız 1 günde toparladı.Pazar ve Pazartesi gününü sorunsuz atlattık.Ben tekrar iş yerinden yıllık izin aldım her şey normal gibi görünürken Pazartesi gecesi Çınarım tekrar gaz sancısı çekmeye başladı ki bu kez fitile rağmen. Yemek yemek istedi ben de bir tabak çorba içirdim ve ardından öğürmeler başladı kusamadı ama çok kötü oldu. Karnına sıcak havlu koydum, yeni doğduğunda kolikleri önlemek için içtiğim bitki çayından yapıp içirdim neyse ki bunlar bizi rahatlattı ve 3 saat kadar uyudu. Salı sabahı hemen Samsun Büyük Anadolu Hastanesi Pediatri uzmanı Dr. Filiz GEBEŞOĞLU' na gittik. Muayenede Çınarın karnındaki gazı hemen farketti ve şikayetlerimizi anlatırken beyaz kaka Doktoru rahatsız etti. Hastalığı <a href="http://www.uzmantv.com/rota-virusu-nedir" target="_blank">Rota Virüsü</a> ' ne benzettiğini bir ihtimal daha olduğunu onu da testlerden sonra konuşacağımızı şimdi hemen yatış işlemlerini başlatmamızı söyledi. Allahım o an eşimle nasıl ikiye bölündük eşim hemen yatış işlemleri için gitti ben de röntgen odasına indim ama elim ayağım tutmuyordu ağlamaktan içim dışıma çıktı. Eşim geldi hemen röntgeni çektirdik ve odamıza gittik.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9_IAQ7foudHtlknLzgpia19Lj8wrDAQpCvqqUf1snB-J6nPJenWkPyr1kvnlv_z-wUwHRcqXSDMAdVMasHL-jZLTtwAA2r4ulr2xAOSrgiswOh02VTRts44Aoan-YubTohHW9eyhyphenhypheneU0/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9_IAQ7foudHtlknLzgpia19Lj8wrDAQpCvqqUf1snB-J6nPJenWkPyr1kvnlv_z-wUwHRcqXSDMAdVMasHL-jZLTtwAA2r4ulr2xAOSrgiswOh02VTRts44Aoan-YubTohHW9eyhyphenhypheneU0/s1600/1.jpg" height="225" width="400" /></a></div>
Bir annenin en kötü günü sanırım en çaresiz olduğu andır ve ben ne yapacağımı bilmez bir halde boş boş bakıyordum etrafa. Sakinleştirmek zorunda olduğum bir çocuğum ve sakinleştirmek zorunda olduğum çaresiz yüreğim vardı. Çınarım serumu takılırken ağlıyor ve ben hiçbir şey yapamıyordum. Neden hastanede yatıyoruz, doktor neyden şüphelendi, rota virüsü ne tüm bunlar kafamda dolanırken hemşire geldi ve 4 tüp kan aldı. Ardından idrar tahlili için poşet, kaka tahlili için kutu verdi. Eşim hemen evimize gitti eşya almak için. Tek başımaydım. Serum Çınar'ı biraz yordu. Odaya geçmeden önce de yemek yemişti o da yine gazlanmasına neden oldu. Kalp ve bağırsak ultrasonu için aşağı inmem söylendi. Bağırsak ultrasonunda çok ağladı bu virüs bağırsağın tüm işlevini alt üst edip bağırsağı gazdan kitliyormuş, hiçbir organı görünmedi gazdan. Ardından kalp ultrasonu biz artık harap bir halde odamıza döndük. Kimse birşey demiyordu. Tekrar odaya geldiler ve bir tüp kan daha alındı. Ardından babamız, teyzemiz, eniştemiz,babaannemiz,dayımız, Dedemiz, Eda'nın eşi Emrah geldiler. Annem Bafra'daydı dedem yoğun bakımda olduğu için annem de çıktı geldi. Ben biraz güçlendim. Doktorumuz geldi muayeneye Rota virüsü olduğunu sadece yoğurt çorbası, haşlanmış patates, yoğurt gibi gıdalarla sık ve az beslemem gerektiğini söyledi. Çınar'ın kusmaması gerekiyordu. Canım dostum Nermin hemen yoğurt çorbası yaptı ve getirdi. İnsanın böyle zamanlarda dostlarının yanında olması gibi bir duygu yok. Çorbayı içer içmez Çınar yine kötüledi. Tam 2 saat süren bir kriz daha geldi oğlum resmen elimde deliriyordu ve kimseler bir şey yapamıyordu. Benden kimseye gitmiyor yatmıyor,oturmuyor sadece çıldırmış gibi ağlıyordu. Öğürüyor kusamıyor sadece ağlıyordu. Gözüm kararıyor başım dönüyordu o an biri çocuğu benden alsa yere yığılırdım. Ama güçlü olmalıydım, dik durmalıydım, oğlum için bunu yapmaya çalışmalıydım. Çınar'ı sakinleştiremeyince hemşireye haber verdik ve hemşire hemen bir şurup içirdi ardından Çınar yarım saat sonra uykuya daldı. İlk defa o gece uyudu. Sabah uyandığımızda çok daha iyiydik.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirZFm2jOKhVqeWY8H3bUlK3NYehtgadoZ6Pm8Kd8t5dlcuCgBsK3LBlOxpBX_E17fPGwqrIcQOWIwXIu4-yy1t8nAun5FLQZoUvzndNHaAT2NYpnDV4sagDsRHdRZmeNvhDk-M-mDZsGI/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirZFm2jOKhVqeWY8H3bUlK3NYehtgadoZ6Pm8Kd8t5dlcuCgBsK3LBlOxpBX_E17fPGwqrIcQOWIwXIu4-yy1t8nAun5FLQZoUvzndNHaAT2NYpnDV4sagDsRHdRZmeNvhDk-M-mDZsGI/s1600/3.jpg" height="400" width="225" /></a></div>
Neşeli uyandık. Serum artık bir kabus olmaktan çıktı aksine bakıp bakıp gülmeye başladı. Göz altındaki çöküklüğü görebiliyorsunuzdur. Doktorumuz geldi ve bugün eğer kusmaz ise taburcu olabileceğimizi söyledi. Akşam 4'e kadar bekledik, akşam 4'ten sonra taburcu olduk. Doktorumuzun yanına girdim ve bana neler yapmam gerektiğini söyledi. Sık ve az beslenecek, ilaçları 1 ay düzenli kullanacak, daha çok sıvı gıdalar alacak, 1 ay sonra tekrar ultrason çekilecek. Sağ böbreğinde genişlik var ona da bakılacak. Kustuğu an haberinin olmasını söyledi. Ve hastaneden ayrıldık. Şimdi evdeyiz. Ve bir ay boyunca takibimizde. Şimdilik iyiyiz. İlaçları red etmiyoruz. Yemekte biraz sorun yaşıyoruz sık yemek istiyoruz ama iştahımız açıldı az yemek istemiyoruz. Daha çok kek ve katı gıdaları istiyoruz. Hayatımın en zor günleriydi. Anneliğimin bu ilk sınavında bir hayli zorlandım, çaresiz kaldım ve çok dua ettim evladımın sağlığı için. Onsuz yapamayacağımı bir kez daha anladım. Onu ne kadar çok sevdiğimi anladım. Ağlamaktan yorgun düşmüş bünyemin nasıl hala ayakta kalabildiğine şaşırdım. Ve çocuğumu zamanında mikroplarla tanıştırmadığım için kendime çok kızdım. Doğduğundan beri emziğini sürekli yıkadım, oyuncaklarını yıkadım, bunları yapmasa mıydım. Kendimi suçladım durdum nerede neye dikkat etmedim diye. Bu hastalığın bir salgın olduğunu ve bu mikrobu taşıyan çocuklardan bulaştığını da biliyorum ama bir yerde ihmalim var diye kendimi hiç affedemiyorum. Uyumadığı gecelerde uyumak için içten içe ona kızdığım gecelerden utanıyorum. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqxXLkj_b_9P0995ua5bWs5iZfupZswFKut-rlANMOJwAtECSHlrcCJRq8OfDlLd1ypb-QeRDfD7Cif1ZMqYEm3MEKF-PzT-vycRwUk9rQyb51bBImrJK3c6Ju1g5RdoAvToURlMueru0/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqxXLkj_b_9P0995ua5bWs5iZfupZswFKut-rlANMOJwAtECSHlrcCJRq8OfDlLd1ypb-QeRDfD7Cif1ZMqYEm3MEKF-PzT-vycRwUk9rQyb51bBImrJK3c6Ju1g5RdoAvToURlMueru0/s1600/4.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
Allah'ım kimseyi evladıyla sınamasın. Ne olur çok dikkat edin ve eğer yapabiliyorsanız mevcut tüm hastalıklar hakkında ve belirtileriyle ilgili araştırmalar yapın. Bu hastalığın ölüme yol açtığını öğrenince kanım dondu. Doktorumuzun neden bu kadar paniklediğini daha iyi anladım. Çocuğumun rengi solmuş yüzünü o delik deşik olmuş pamuk ellerini gördükçe yüreğim kanadı. Küçücük bir gülüşünde gözlerimden yaşlar döküldü.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIuWA7KhzXBsYFjQ879lRFQ5RKBGzO8t64TR07lcVNAvs5B0QTMEbJ6K34rqADNc6c_o96KO9LUnnqqKe9dMp5UXcHK39cSSaUNGX4F3u-LG8lZkL5LBCW1aXE5QocceACqXCPWJONVs/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIuWA7KhzXBsYFjQ879lRFQ5RKBGzO8t64TR07lcVNAvs5B0QTMEbJ6K34rqADNc6c_o96KO9LUnnqqKe9dMp5UXcHK39cSSaUNGX4F3u-LG8lZkL5LBCW1aXE5QocceACqXCPWJONVs/s1600/6.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
Bu günü ömrümün sonuna kadar unutmayacağım. Biliyorum ki bu annelik yolundaki ilk sınavım. Tek duam bundan sonra ki sınavlarım daha hafif olsun. Şunu çok iyi anladım ki eğer anneysen ne kadar güçsüz olursan ol evlat bir şekilde seni güçlü tutuyor. <br />
<br />
Ben de çok hastalıklarla büyümüşüm annem hala anlatırken gözleri dolar. Şimdi hayat yolunda söylemekten asla yorulmadan söyleyeceğim ki annemi bir kez daha iyi anladım. Ve bu süreçte telefonla arayan, gelen tüm sevdiklerimize sonsuz teşekkürler.<br />
<br />
Herkese kucak dolusu sevgiler...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-54212155363983101692014-03-24T03:05:00.003-07:002014-03-24T07:46:25.100-07:00Edoşum Beni Mimlemiş. İlk MİM'im ve çok heyecanlıyım...Canım kuzenim <a href="http://durucayasamak.blogspot.com/" target="_blank">Duruca Yaşamak</a> bloğunun güzel sahibesi beni Mimlemiş ve ben de hemen cevaplıyorum sorularını...<br />
<br />
<span style="color: red;">1) NEDEN BLOGUNUN ADI..........?</span><br />
<br />
Çınar'a hamileyken bir blog açmıştım Çınarın Gölgesinde diye fakat hamileliğin getirdiği zorluklar derken yarım kalmıştı. Daha sonra Çınarım doğduğunda ve biraz gelişim gösterip toparlak bir çocuk olduğunda annem O'nu severken "Dossa Dossa Dossa Ballı Dossa " diye sevmeye başladı. Ben de Çınarın tüm gelişimlerini kaydetmek ve gelecekte de kendinin her bir anını görebilmesi için yeni ve devamlı bir blog açmak istedim ve daha güzel bir isim olamazdı.<br />
<br />
<span style="color: red;">2) EN VAZGEÇEMEDİĞİN KİTABIN ?</span><br />
<span style="color: red;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZpISCGYu_54UfSnAwIP0L97p-vTJh-wA1XVo2Abk4q-DrNDf2xK0UAdg-Gtt6Qv_4CAunlF5pmQGik_qOojwPIpfkFuXTki7gdWTsqqdHB1boBhqLwPReRNc2Jv88nSsPPe24xKZZpvY/s1600/OMA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZpISCGYu_54UfSnAwIP0L97p-vTJh-wA1XVo2Abk4q-DrNDf2xK0UAdg-Gtt6Qv_4CAunlF5pmQGik_qOojwPIpfkFuXTki7gdWTsqqdHB1boBhqLwPReRNc2Jv88nSsPPe24xKZZpvY/s1600/OMA.jpg" height="320" width="222" /></a></div>
Bu kitabı seneler önce okudum ve hala zaman zaman hatırlarım. Okurken kesinlikle keyif alacaksınız mutlaka tavsiye ederim.<br />
<br />
<span style="color: red;">3) KENDİNLE İLGİLİ 3 DOĞRU 1 YALAN </span><br />
<br />
<div>
1. Konuşmayı çok seviyorum ve sadece konuşabileceğim insanlarla daha güzel anlaşıyorum. Sus pus insanlardan nefret ediyorum. </div>
<div>
2. Şu hayatta kıyamadığım tek insan "yaşlılar" ve "çocuklar" nedense her ikisini de birmiş gibi düşünüyorum.</div>
<div>
3. Özgüvenim çok yüksek olsa da çabuk kırılabiliyor ve bunu maalesef asla saklayamıyorum. Politik değilim yani.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
1 yalana gelince</div>
<div>
<br /></div>
<div>
* Zayıflamayı hiç istemiyorum kilomla çok mutluyum (!)</div>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2mCyN-b96Mw4MJTUsmYviivHdkC2Gga0CV-GVrZE4cl1GDrhazvXqE5an9NjdrSM_1Jm5eJsMMMDN1t9uQ6g-wgFCtbJo8cawnmN303exKMEL2gTtfDDAqf3SLs1CYIYCCF1vlqBEetM/s1600/dossa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2mCyN-b96Mw4MJTUsmYviivHdkC2Gga0CV-GVrZE4cl1GDrhazvXqE5an9NjdrSM_1Jm5eJsMMMDN1t9uQ6g-wgFCtbJo8cawnmN303exKMEL2gTtfDDAqf3SLs1CYIYCCF1vlqBEetM/s1600/dossa.jpg" height="640" width="482" /></a></div>
<br /></div>
<div>
Canım kuzenim sana çok teşekkür ediyorum ve sanırım benim de üç kişiyi mimlemem gerekiyor. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
*çok sevdiğim ve mutlaka takip ettiğim canım arkadaşım Esracığım ( <a href="http://esraningezegeni.blogspot.com.tr/" target="_blank">Esranın Gezegeni</a>)</div>
<div>
*Yine blogunu zevkle takip ettiğim minik Ada'nın güzel annesi (<a href="http://ada-ve-biz.blogspot.com.tr/" target="_blank">Ada ve Biz</a> )</div>
<div>
* ve son olarak yazılarını kahvemi yudumlarken büyük bir zevkle okuduğum <a href="http://hayalkahvem.blogspot.com.tr/" target="_blank">Hayal Kahvem</a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
herkese kucak dolusu sevgiler...</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-19658883694204821032014-03-10T02:58:00.001-07:002014-03-10T02:58:27.340-07:00Boğaz ve Kulak Enfeksiyonu :(<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1mAwjsAHzTNxN9IQLY9WexR55rrdavTmY-sOdgsdbS8dYJXZRG0lv74K2XHITw-B45pvku33M0fZ2OZamAkaeqcEERa4K3sYBiYOYez2PFQV0nKsVaYBvA6FbhJy7ZnFa8y7BYL8-q50/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1mAwjsAHzTNxN9IQLY9WexR55rrdavTmY-sOdgsdbS8dYJXZRG0lv74K2XHITw-B45pvku33M0fZ2OZamAkaeqcEERa4K3sYBiYOYez2PFQV0nKsVaYBvA6FbhJy7ZnFa8y7BYL8-q50/s1600/1.jpg" height="640" width="360" /></a></div>
İki hafta önce Eyvah Eyvah 3'e gidelim dedik. Dossa'yı Anneanneye bıraktık gel gelelim film bitti eve döndüğümüzde oğluş uyumuştu. Ancak uyku demeye bin şahit ister sürekli sürekli uyandı sabaha kadar hiç uyumadı desem yeridir. Ertesi gün iş var ve ben zombi gibi işe gittim. Sonrasındaki bir kaç gün de uyumadı en son Cuma sabahı hafif burnu aktı inşallah hasta olmuyordur derken o gece dirhem uyumadığı gibi nefes de almadı. Allahım ettiğim duaları, göz yaşlarımı ben biliyorum. Sabah hemen doktorumuza gitmek için randevu aldık kendi doktorumuz doluymuş sekreter hanım hiç bir şekilde bir esneklik sağlamadı ısrarla "çocuğumu doğduğu günden beri takip ediyor lütfen kolaylık sağlayın" dedim ve Sekreter hanım hiçbir şey yapamayacağını söyledi. İkinci doktorumuz da dolu olmasına rağmen sekreteri hemen şikayetimizi sorup bizi yan hasta olarak alabileceğini söyleyince düştük yollara. Yol bana hiç bitmedi. Uzun bir bekleyişten sonra muayeneye girdik ve sonuç gerçekten korktuğum gibiydi. Boğaz ve Kulak Enfeksiyonu! Hatta bademciklerimiz yaşına göre büyükmüş şimdilik bir şey yapmayacakmışız ama ilerleyen günlerde değerlendirilebilinirmiş. Doktorumuz önlem amaçlı kan tahlili alalım dedi Tanrım o tahlili aldırmamız gerektiğini bilmesem dayanamazdım sanırım. İğneyi o küçücük pamuk elinin üzerine batırdı damarı bulamayınca gezdirdi, bir kez olsun iğneye gık demeyen yavrum gözyaşları içinde annneee diye ağlayarak sabretmeye çalıştı. Elini dahi çekmedi zorluk bile çıkarmadı sadece ağladı. O pamuk elde damar bulunamayınca koluna, ordan diğer elinin üstüne ve en son sol kolunda damar bulundu, içerde oğlumun dışarda benim gözyaşlarımız anlatılamazdı. Ben dışarda beklerken (beni kan tutar dayanamadığım için hemşire beni dışarı çıkardı ) dedim ki kızım ne olursa olsun çok çok bayılırsın oğlun anne diyor gir içeri... Girdim ve "annem burdayım" dedim o dolu dolu gözlerle bana bakıp ağlayan yavrumu nasıl sakinleştirsem ne yapsam hiç bilemedim. Çaresizlik bir annenin en zorlu sınavı olsa gerek. Bu arada ben dışarda ağlarken beni yatıştırmaya çalışan teyzeye de buradan sonsuz teşekkürler. Bu şekilde işe gitmek olmazdı 5 gün izin aldım ve çocuğumu iyileştirmek için kolları sıvadım. Babaannemiz-dedemiz, Anneannemiz-dedemiz, teyzemiz-eniştemiz, Dayımız (dayı oğlum) beni hiç yanlız bırakmadılar insanın seven kocaman bir ailesi olması ne kadar güzel, ne kadar kıymetliymiş.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMuIbzQPFmnz8tu_sq0k7J1lG1nWwQdPsEUARSWaPZ7cM_M2tLduffJNgxyxo0lzFTA9YeHTa-jHgz65GwXfmQCPpW7EUkDbiICI3SRRwBLc_tqDaa6JI9HIdx4IDykKU9I7r9xTFcvKY/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMuIbzQPFmnz8tu_sq0k7J1lG1nWwQdPsEUARSWaPZ7cM_M2tLduffJNgxyxo0lzFTA9YeHTa-jHgz65GwXfmQCPpW7EUkDbiICI3SRRwBLc_tqDaa6JI9HIdx4IDykKU9I7r9xTFcvKY/s1600/2.jpg" height="640" width="360" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimE9M-J4NNaHXNCo8_bLsCd7hUlYxSx_mWc4N7WEMQChrmPKGzPt7CxxrmkF3ihEqY4Qg5V5DKUS5ddrn5qZMkvTX0ajR87SZM_EfXaqRR9VHG5a6_TMmVY0Wd0cfMjAcMhNKPswy0Av8/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimE9M-J4NNaHXNCo8_bLsCd7hUlYxSx_mWc4N7WEMQChrmPKGzPt7CxxrmkF3ihEqY4Qg5V5DKUS5ddrn5qZMkvTX0ajR87SZM_EfXaqRR9VHG5a6_TMmVY0Wd0cfMjAcMhNKPswy0Av8/s1600/3.jpg" height="640" width="360" /></a></div>
Neyse ki koşup oynamaları, neşesi hiç azalmadı. Beni en çok mutlu eden de enerjisinin devam etmesiydi. İlaçları kullandıkça iştahı açıldı ve gece uykuları daha rahat olmaya başladı. 1.5 yaş aşımızı da doktorumuza sorduk izin vermedi ve o yüzden bir hafta sonraya erteledik. Geçtiğimiz hafta Cuma günü de aşımızı olduk, o kan alma travması kalıcı olur ve iğneye tepki veririz diye hayli korktum ama yavrum hiç sorun yaşatmadı. Hala "anneciğim doktor teyze sana ne yaptı" diye sorunca iki elinin üstünü ve kollarını gösteriyor sonra da doktor teyzemizin yanağından fıstık aldığını gösterir o çok sevdiği hareketi yapıyor. Allah'a şükür atlattık ve çok iyiyiz şimdi. Bir de tüm bunlar olurken 4 tane diş çıkardık. Anne olduğunu insan en çok bu zamanlarda anlıyor. Allahım kimseleri evladıyla sınamasın. Çocuklarımızla mutlu huzurlu günler dileğiyle... Neşen, kahkahan hayatımdan hiç çıkmasın güzel oğlum. O gözlerin hep gülsün hiç ağlamasın...<br />
<br />
<i>Sevgiyle...</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i>19.ay : </i><br />
<i>Boy: 88 cm</i><br />
<i>Kilo: 13.3 kg</i><br />
<i>Baş çevresi :50 cm</i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-33365485281442899512014-02-17T06:10:00.000-08:002014-02-17T06:10:52.659-08:00Anne Sütünün Antibiyotik Kullanımı Gerektiren Hastalıkları Azalttıgını Biliyor Muydunuz?<p>Sevgili anneler, anne sütü mucizedir, bebeğiniz ilk doğduğu andan itibaren büyüme ve gelişme için gerekli olan tüm sıvı, enerji ve besin ögelerini içerir. Eşsiz içeriği ile bağışıklık sistemi gelişimini destekler, antibiyotik kullanımı gerektiren hastalıkları azaltır.</p>
<p>Bebeğinizin bağışıklığını guclendirmek için onu 2 yaşına kadar anne sütü ile besleyin. Anne sütü alımı azaldığındaysa bebeğinizin bağışıklığını Aptamil ile desteklemeye devam edebilirsiniz.</p>
<p><a href="http://www.milupa.com.tr/bebeginizin-bagisiklik-sistemi/anne-sutu-mucizedir?utm_source=bumads&utm_medium=banner&utm_campaign=superiority" target="_blank">Detaylı bilgi için tıklayınız.</a></p>
<p><span style="font-size:80%">Bir <a href="http://www.boomads.com?client=a06d94dddbb84af799285d25524aa77c&offerid=153" target="_blank" title="boomads" rel="nofollow">boomads</a> advertorial içeriğidir.</span><script type="text/javascript"><!--boomads_offer_client = "a06d94dddbb84af799285d25524aa77c";boomads_offer_id ="153";// --></script><script type="text/javascript" src="http://counter.boomads.com/scripts/offer.js"></script>
<!-- Start of Brightcove Player -->
<div style="display:none">
</div>
<!--
By use of this code snippet, I agree to the Brightcove Publisher T and C
found at https://accounts.brightcove.com/en/terms-and-conditions/.
-->
<script type="text/javascript" src="http://admin.brightcove.com/js/BrightcoveExperiences.js"></script>
<object id="myExperience3155180157001" class="BrightcoveExperience">
<param name="bgcolor" value="#FFFFFF" />
<param name="width" value="486" />
<param name="height" value="412" />
<param name="playerID" value="3151786031001" />
<param name="playerKey" value="AQ~~,AAABg974LTE~,N36MUBHHiwpboTwfV-6sEQanDi-isn83" />
<param name="isVid" value="true" />
<param name="dynamicStreaming" value="true" />
<param name="@videoPlayer" value="3155180157001" />
</object>
<!--
This script tag will cause the Brightcove Players defined above it to be created as soon
as the line is read by the browser. If you wish to have the player instantiated only after
the rest of the HTML is processed and the page load is complete, remove the line.
-->
<script type="text/javascript">brightcove.createExperiences();</script>
<!-- End of Brightcove Player -->Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-89855188889780306132014-02-11T10:34:00.000-08:002014-02-12T02:14:18.957-08:00Oğluma Mektup...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02tgtynkk7hUjZbE5WXhEvoYKQifpE20CBGWuabqH4c5ioiIAr9rGnr32Gp_IY5VmFWCGZu6z3Osh8dc30SvXyMU4Shxx_LFYcD5Ud4ckBGYg08eZCb3ldCDvXeSECvL8E6M8C34UbLY/s1600/IMG_5749.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">31 Aralık 2013 tarihinde "Oğlunuza 20 yıl sonrası için bir mektup yazın" yarışmasında katıldığım mektup...</span></span></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02tgtynkk7hUjZbE5WXhEvoYKQifpE20CBGWuabqH4c5ioiIAr9rGnr32Gp_IY5VmFWCGZu6z3Osh8dc30SvXyMU4Shxx_LFYcD5Ud4ckBGYg08eZCb3ldCDvXeSECvL8E6M8C34UbLY/s1600/IMG_5749.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: 14pt;"><br /></span></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02tgtynkk7hUjZbE5WXhEvoYKQifpE20CBGWuabqH4c5ioiIAr9rGnr32Gp_IY5VmFWCGZu6z3Osh8dc30SvXyMU4Shxx_LFYcD5Ud4ckBGYg08eZCb3ldCDvXeSECvL8E6M8C34UbLY/s1600/IMG_5749.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><i><span style="font-size: 14pt;">Öyle yoğun ki hislerim... Bu
mektubu öyle bir ruh haliyle yazıyorum ki... Her gece uykunda seni
seyrediyorum, kesik kesik aldığın nefesi dinliyorum. Masumluğunu izliyorum.
Öyle huzurlu, öyle mutlu uyuyorsun ki... Tüm geceme huzur katıyorsun.Zaten bu
hayatta huzur bulduğum tek yer senin o cennetten gönderilmiş kokun. Bir evlat
yetiştirmek ne zormuş, ne zorlu şartlarda büyütüyorum seni bir bilsen. Ama yine
de tek bir anımdan şikayet etmiyorum. Senin bir gülüşün,</span><span style="font-size: 14pt;"> </span><span style="font-size: 14pt;">"Anne" deyişin tüm dünyama
renk,ışık katıyor. Bugün daha 16 aylıksın oğlum. Büyüyeceksin ve hayatın zorlu
yanlarıyla tanışacaksın.Bunlar seni asla yıldırmasın. Asla hayatı suçlama
başarısız olduğunda. Başaramamaktan sakın korkma, bir daha dene, bir daha bir
daha... İnsanları kırmaktan hep kork. Seni üzenlere, sana haksızlık edenlere
sakın geri dönüşü olmayan cümleler sarf etme.Önce Allah'a havale et sonra
bekle. Bir ceza vereceksen de bu zekanla, aklınla olsun. Sakın yumruklarına
güvenme. O yumruklar bir dağı ikiye bölebilecek kadar güçlü de olsa sonrasında
acıyan yine senin yumrukların olacak. Hayat zor gibi görünse de aslında çok
güzel yavrum. Sadece sevmeyi bil. Ama önce kendini sev. Kendinle barışık ol.
Etrafında çok insan olması önemli değil, seni gerçekten seven bir kaç kişi de
yeter sana. Sağlam dostlukların olsun. Sevginin gerçek olduğu, yalın olduğu,
çıkarsız,hesapsız olduğu yüreklerde çağlasın adın. Her zaman hayat başarı
getirmez mutlaka yanılgıların olacak, hatalar yapacaksın ama asla hatanı başka
hedefler üzerinden ört bas etme. Mağrur ol, sükutla hatanı kabul et ve
düzeltmenin yollarını ara. Hatalı olmak ayıp değil oğlum, hatayı başka şeylerde
aramak ayıp. Özür dilemekten korkma. Özür dilemek erdemdir. Özür dilemek zorunda
olduğun hatalar yapmamaya çalış, yaparsan da özrünü dile. Bu seni yüceltir.
Evleneceksin, çocukların olacak... Yuvana sahip çık evladım. Asla mutluluğu
başka şeylerde arama. Sen bir erkek olarak ne kadar huzur,mutluluk verirsen o
kadar karşılığını alırsın. Eşini hoş tut, sakın eşinin eksikliklerini yüzüne
vurma. Mevlana'nın dediği gibi eşinin kusurlarını örtmekte gece gibi ol. Sen
koruyucu,kollayıcı ol ki eşin yuvasında huzurla,güvenle kalabilsin. Asla eşinin
ailesini kötüleme,hiç tasvip etmeyeceğin durumlarla karşılaşsan bile bunu
eşinin yüzüne vurma bil ki eşin zaten mahcuptur bir de sen mahcup
etme.Çocuklarına her zaman sabırlı,sakin bir baba ol. Bilsinler senin her
durumda yanlarında olacağını ancak yine de bu hayatta tek başlarına var
olabileceklerini.Asla yuvanı kendi anne-babanda gördüğün gibi şekillendirmeye
çalışma. Sen her zaman kendiniz için doğru olanı yap ve bizim seni hep
seveceğimizi bil.Hayat çok kısa yavrum kalp kırmaya,gönül koymaya vakit yok.
Dolu dolu yaşa hayatını ve dolu dolu yaşat...Ben 20 yıl sonra hayatında olur muyum
olmaz mıyım bilemiyorum yavrum. Hayatın bizlere ne getireceğini asla bilemeyiz.
O yüzden bu sözlerimi hiçbir zaman unutma. Kıymetlim,cennet kokulum,yaşama
sebebim; şu hayatta inan bir tek gülüşün için yapamayacağım olmaz o nedenle
gülen yüzün hiç solmasın ve sen de asla gülen bir yüzü soldurma... 20 yıl sonra
ben 50 sen ise 21 yaşında olacaksın. Nerede,ne şekilde oluruz o zaman hiç
bilmiyorum. Ama her ne olursa olsun seni asla bırakmayacağımı ve hep çok
seveceğimi unutma. Sen bana Annelik duygusunu tattırdın senin sayende ben Allah
katında bu kutsal göreve layık oldum. O nedenle tek dileğim her zaman mutlu,
huzurlu ve iyi yerlerde olman. Seni çok seven ANNEN...</span></i></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02tgtynkk7hUjZbE5WXhEvoYKQifpE20CBGWuabqH4c5ioiIAr9rGnr32Gp_IY5VmFWCGZu6z3Osh8dc30SvXyMU4Shxx_LFYcD5Ud4ckBGYg08eZCb3ldCDvXeSECvL8E6M8C34UbLY/s1600/IMG_5749.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><i><span style="font-size: 14pt;"><br /></span></i></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJXiBSOElPD0s5Y-ll7PBYclx5ui1B6PICyeoco9YGJcEE0ICpHdflHNadZ7WtfYIWQxTQn9bPjI2h3lBkADaELHkrrj7JyrtGtPOiQfXwLJGdxPaR9kNs5VyRKW1sszuMqU31a7_C1os/s1600/IMG_5749.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJXiBSOElPD0s5Y-ll7PBYclx5ui1B6PICyeoco9YGJcEE0ICpHdflHNadZ7WtfYIWQxTQn9bPjI2h3lBkADaELHkrrj7JyrtGtPOiQfXwLJGdxPaR9kNs5VyRKW1sszuMqU31a7_C1os/s1600/IMG_5749.JPG" height="640" width="426" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02tgtynkk7hUjZbE5WXhEvoYKQifpE20CBGWuabqH4c5ioiIAr9rGnr32Gp_IY5VmFWCGZu6z3Osh8dc30SvXyMU4Shxx_LFYcD5Ud4ckBGYg08eZCb3ldCDvXeSECvL8E6M8C34UbLY/s1600/IMG_5749.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><i><span style="font-size: 14pt;"><br /></span></i></a>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-30375022892168258442014-02-10T13:24:00.000-08:002014-02-10T03:25:20.311-08:00Emzirme dönemi artık sona erdi...15. ayımıza girdiğimizde Çınar artık eskisi kadar emmemeye başlamıştı. Önceden işten geldiğimde hemen "mem mem" diye kucağıma atlayan oğlum, ben sormadan gelmez oldu. Emdiği zaman da biraz emip bırakıyordu. Ben acaba bırakıyor mu yoksa bir süreç mi diye düşünürken 16. ayımızda artık hiç emmemeye başladı. Ben emzirmeye çalıştığımda da istemedi. Önceleri çok ağladım. Bilmiyorum her anne böyle hisseder mi kendimi çok terk edilmiş gibi hissettim. Hatta abartıp beni artık sevmeyecek, artık bana bağı kalmadı diye bile düşündüm.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjepQhMZ6jNsrIXWANXRWmAc2zLl7N3LXNN5yKMHhyphenhyphenchnMrKGfU9aIZpEZlwXBwo1Q6q7XzIFqiiP8Izj4_xp2A1Npx5imhzes8S0l6sY1Kr0FhQans0O1TVzhG5eXmjFx0UVjosQNTkmo/s1600/IMG_00000549.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjepQhMZ6jNsrIXWANXRWmAc2zLl7N3LXNN5yKMHhyphenhyphenchnMrKGfU9aIZpEZlwXBwo1Q6q7XzIFqiiP8Izj4_xp2A1Npx5imhzes8S0l6sY1Kr0FhQans0O1TVzhG5eXmjFx0UVjosQNTkmo/s1600/IMG_00000549.jpg" height="400" width="225" /></a></div>
Sonra doktorumuzu aradım ve durumu açıkladım. Doktorumuz beni rahatlattı. Yeme problemi yaşamadığı için ve güzel beslendiği için anneyi bırakmasının çok normal olduğunu hiç bir şekilde ısrarcı olmamam gerektiğini 18. ayımız bitene kadar devam sütüyle 18. ayımız bittiğinde de taze inek sütünü kaynatıp içirmemin yeterli olacağını söyledi. Rahatladım ama yine de kendimi eksik hissettim hep. Devam sütünü Çınar Bey istemediler. Ben de bu ayımız bittiğinde inek sütüne başlayacağım. Yoğurt ve peynirle aramız çok iyi sadece yumurtayı haşlanmış yemiyoruz. Umarım sütü de sever ve içer. Düşünüyorum da doğduğundan beri hiçbir zaman bana öyle büyük zorlukları olmadı yavrumun. Yani ilk üç ayına kadar koliklerimiz oldu ki onlar normaldi. Onun dışında diş aşamalarını bile öyle büyük sancılar çekerek yaşamadık. Yemek konusunda da hiç bir sorun çıkarmadı. Emzirme konusunda da kendiliğinden bırakması sanki iyi oldu. Çünkü ben bıraktırmaya karar verdiğimde o da ben de bir hayli yıpranacaktık. O emmek isteyecekti, ben emzirmemeye çalışacaktım derken hırpalanacaktık her ikimiz de. Canım oğlum her zamanki gibi beni yine üzmedi, yormadı. Allah'ım dilerim bu hep böyle gider ve oğlum hiçbir zaman beni, kimseleri üzmeyen, yormayan kendi kendine yetebilen ve bununla da mutlu olan bir birey olur. Ben emzirme sürecini böyle kapattım. Dilerim yolun başında olanlar da bu süreci en hafif şekilde atlatırlar...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDvEhUj7yqEZZzhj7nX3V4XhrezYAJaS66kFL6gjjeaW-_XUKTT0xonF4LsWFY2EcSb1uj7u1P-mICXaI6W3ZqBtChJITXxosn_D4x-KBEslTmhfHhN7ioKc-gnifJDiRZSW426NBoLc/s1600/IMG_00000707.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDvEhUj7yqEZZzhj7nX3V4XhrezYAJaS66kFL6gjjeaW-_XUKTT0xonF4LsWFY2EcSb1uj7u1P-mICXaI6W3ZqBtChJITXxosn_D4x-KBEslTmhfHhN7ioKc-gnifJDiRZSW426NBoLc/s1600/IMG_00000707.jpg" height="640" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<i>Sevgiyle...</i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-7409064557733192632014-02-04T23:35:00.000-08:002014-02-04T23:35:09.881-08:00Koreli Bir Gelin İstemiyorummmmm!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzRUryIQ92K6RSzGwKGDAItIx4Of16rhwZ2CYkYjU4Lt4oqFuzmaYs9BIbLiMde1zuA4ETu24tSNQpXFfxhUg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
Hamileyken eğlenceli olsun diye ve bana da neşe katsın diye hareketli müzikler dinledim hep. Bunların içinde ne yazık ki <i>PSY -Gangnam Style</i> de vardı. Ay dinlemez olaydım. Nasıl böyle bir hata yaptım? Oğluş yaklaşık 7. ayından itibaren Gangnam Style dinliyor. Öyle ki televizyon,bilgisayar, telefon,ışıklı ve müzikli bütün oyuncakların adı GANG... Sabah uyanıyoruz;<br />
Ben: Merhabaa günaydın canım oğlummmm (burada öyle sevimliyim öyle sevgi doluyum ki)<br />
Çınar: Anne Gang<br />
Ben: Oğlum ne Gangı sabah sabah hadi kahvaltı yapacağız<br />
Çınar: AAAAAA GANGGGGGG!<br />
<br />
Gece yatmadan önce;<br />
Ben: Anneciğim hadi uyku zamanı artık bak bütün çocuklar uyumuş<br />
Çınar: De? (dede)<br />
Ben: Dede de uyumuş<br />
Çınar: Ne? (Anneanne)<br />
Ben: Anneanne de uyumuş<br />
Çınar: Teyz? (Teyze)<br />
Ben: Teyze de uyumuş<br />
Çınar: Ala? (Hala)<br />
Ben: Hala da uyumuş<br />
Çınar: GANG?<br />
Ben: GANG da uyumuş anneciğim hadiii...<br />
Ve çınar uyur...<br />
Güne böyle başlıyoruz ve günü böyle noktalıyoruz. Evin her yerinde aynı anda Gang çalıyor telefonda Gang, Gang çalan bütün oyuncaklarımız açık çıldırmak işten bile değil. O her ne yaparsa yapsın Gang hep çalacak. Ve oyuncaklarımızın büyük çoğunluğu gang çalıyor. Ola ki babamlara gitmişsek yandık. Bilgisayarı rehin alıyor ve sürekli gang... Eve kesinlikle bilgisayar sokmuyoruz bu eşimle ortak kararımız. Şimdi soruyorum size; siz benim yerimde olsanız Koreli bir gelin ister miydiniz?<br />
<i><br /></i>
<i>Sevgiyle...</i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-89796943733139538642014-02-04T04:03:00.000-08:002014-02-04T04:03:51.295-08:00Uzun Bir Aradan Sonra<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicc7XY-FGFTzHIlHvLdpBRhukW2BMnEED0cDqNLB-RJTeicW1hSkA_mr4eNxkgDaAKKb_FBjDw8KW7w0sbDIsHIBUopxLq7BMsP4sBcqw5j8Keglmyl-lZ_d1MCq5SYxrRe5WeG8JtP1c/s1600/blogggg.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicc7XY-FGFTzHIlHvLdpBRhukW2BMnEED0cDqNLB-RJTeicW1hSkA_mr4eNxkgDaAKKb_FBjDw8KW7w0sbDIsHIBUopxLq7BMsP4sBcqw5j8Keglmyl-lZ_d1MCq5SYxrRe5WeG8JtP1c/s1600/blogggg.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
Uzun bir aradan sonra "merhaba"... Neredeyse 3 ay oldu uğramayalı... Şöyle bariz bir nedeni de yok aslında. Bir çok blog okudum bu süreçte ve hemen hemen herkesin belli sürelerde küçük/büyük kopmalar yaşadığını gördüm. İç sesimin ve vicdanımın sesini biraz olsun durdursa da bu yine de her gün blogu açtım, yayın sayfasına girdim ve sonra kapatıp günlük rutinlere döndüm. Sonra fark ettim ki yazdığım dönemlerde kendimi daha özgür ve daha mutlu hissetmişim. Yorumlarla pekişmişim ve kendi duygu ve düşüncelerimi ifade ediş biçimimi yer yer sevmiş, yer yer ise beğenmemişim. Yani yazmak ruhumu açmış. Dossam'ın ilerde <i>belki</i> okuyacağını düşlemek ve ona şimdiden buradan seslenmek aslında yeri doldurulamaz bir duyguymuş. O nedenle tekrar yazmaya karar verdim. Tabi bu arada tüm blogları da düzenli takip etmeye, varsa görüşlerimi bildirmeye de karar verdim.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH7f9J8NqOpLl_qB4na6l5mGGw3c7o63H-xXE6Y03oixYtDDUzyxX09E_KIJchOyga_yuI1DpIwMwc3ABM_a7hDyEwHoesMCZnpv1LwEzcL99Jx5oDzZZDA40QPMd-32_xVdJCWDwVs3o/s1600/IMG_5746.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH7f9J8NqOpLl_qB4na6l5mGGw3c7o63H-xXE6Y03oixYtDDUzyxX09E_KIJchOyga_yuI1DpIwMwc3ABM_a7hDyEwHoesMCZnpv1LwEzcL99Jx5oDzZZDA40QPMd-32_xVdJCWDwVs3o/s1600/IMG_5746.JPG" height="640" width="424" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
Dossam bu ay itibariyle 18. ayının içinde ve artık gerçekten çok yol kat ettik. Yürümeden koşmaya ve hatta zıplamaya geçtik. Kendimizi çok rahat ifade edebiliyoruz ancak hala hece ile konuşma sürecindeyiz. Çok şükür uyku, yeme gibi fiillerde sıkıntımız yok. Bu arada bir de kuzen bekliyoruz. Canım kardeşim 8 haftalık hamile ve sabırsızlıkla kuzenimizi bekliyoruz. Gelişmeler ve değişimlerle burada olacağım.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>Sevgiler... </i></div>
<div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-27767334891626508412013-11-06T23:48:00.003-08:002013-11-06T23:48:50.197-08:00AŞKSIN SEN...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/xEb87JQ9CKQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Bu aralar en çok bu şarkıyı dinliyorum. Sözleri öylesine benim bitanecik oğlum için hissettiklerimi anlatıyor ki gerçekten gerçek aşk evlada duyulan hisler bütünüymüş. Bunu en çok Dossam uyuduğunda anlıyorum. O derin derin dalıp rüyalarda oyunlar oynarken, bazen gülüp bazen yüzünü asarken, onu seyretmenin tarifsiz hazzını yaşarken gerçekten bu hayatta en büyük aşkın evlada duyulan aşk olduğunu idrak ediyorum.<br />
<br />
Biz artık büyüdük ve 5 Eylül 2013 tarihinden itibaren de yürümeye başladık. Tabi yürümeye başlayınca da bizim de peşinde koşma maceramız başlamış oldu bu vesile ile. Yürümek daha küçücük bir çocuk için meğer ne de mühimmiş. Attığı her adımdaki kahkaha Tanrım böyle bir mutluluk nasıl anlatılır ki :) Hele de biz alkış yaptıkça onun gayreti takdire şayandı. Yemeklerle aramız nedense eskisi gibi değil pek. Yani eskiden ne versem yiyen yavrum artık bazı yiyeceklere yüz çevirebiliyor. Damak tadı mı oluştu ne? En çok beni üzen de eskisi kadar emmiyor. Yavaş yavaş bırakıyor mu beni diye hezayana kapılsam da bunu pek düşünmemeye çalışıyorum.<br />
<br />
Gelişimine gelirsek; Kilomuz: 12 kg. Boyumuz: 80 cm. ve 12 tane dişimiz var halen çıkmaya devam edenleri saymadım. Çat pat konuşmaya başladık ve öyle de tatlı olduk ki konuşmaya başlayınca. Kullandığı kelimeler ise;<br />
<br />
Gang= tv, telefon, radyo... Yani müzik çalan her şeyin adı Gang. Neden çünkü tam bir Gangnam delisiyiz.<br />
Nanne= Anneanne<br />
Banne= Babaanne<br />
Didi = Dede<br />
Tiyz= Teyze<br />
Del= Gel<br />
Al<br />
Aç<br />
Ba= Lamba :)<br />
Bab=baba<br />
Anne<br />
Mer= Ver<br />
Mememmm= Vermem<br />
Amma= Alma<br />
Mem= Emzik<br />
Mam-Haam= Mama<br />
Bu= Su<br />
<br />
Görüldüğü gibi biz daha çok heceden başladık konuşmaya. Bu aralar da ikili kelimelerle cümle yapıyoruz. Anne Bu, Bu Mer, Anne Amma, Didi Del... En çok sevdiğimiz şey temizlik gereçleri. Elektrik süpürgesi fenomenimiz, tabi yanında vileda sapımızı da unutmayalım. İşin ilginci harika bir gözlemci vileda sapını öyle bir tutuşu var ki sanki her gün temizlik yaptırıyorum daha 15 aylık bebeğe :) En iyisi fotoğraflar anlatsın :)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3MJ0XVVNrwwfC9ECXq4_AM41Qs85OzrH9C-oO_zT3kf7ZP0xUn02J5Xcnz0zqbGoGcgc9hZqttL2Qll3eMjxJH_CwYj2t3R2n2ex8rY368p4FJYnfYZcsQcEdRASvYlXOr9cfHUZi2I8/s1600/%C3%A7%C4%B1nar1-3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3MJ0XVVNrwwfC9ECXq4_AM41Qs85OzrH9C-oO_zT3kf7ZP0xUn02J5Xcnz0zqbGoGcgc9hZqttL2Qll3eMjxJH_CwYj2t3R2n2ex8rY368p4FJYnfYZcsQcEdRASvYlXOr9cfHUZi2I8/s400/%C3%A7%C4%B1nar1-3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Bir de dedim ya yürümeye başladık diye artık çekmece içlerini karıştırmak kar etmez oldu içlerine girmeyi tercih ediyoruz. Buna örnek de hemen aşağıda :)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdZmiHgqdBJcpo-DNS-rEQUdcdYGiLzAyL8gQkZeByEWURsGliAPr0-8hsTp5Lv9pt7qDMRVVabyoK3BistUh0D4Vxp6UYMSKgHLtndbfE6Dywq77ASkhwYsZTweRDbTGL25gKO2UXE2Q/s1600/%C3%A7%C4%B1nar2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdZmiHgqdBJcpo-DNS-rEQUdcdYGiLzAyL8gQkZeByEWURsGliAPr0-8hsTp5Lv9pt7qDMRVVabyoK3BistUh0D4Vxp6UYMSKgHLtndbfE6Dywq77ASkhwYsZTweRDbTGL25gKO2UXE2Q/s640/%C3%A7%C4%B1nar2.jpg" width="360" /></a></div>
Bayılıyorum bu hallerine ve ilerde çok özleyeceğimi biliyor olmanın verdiği tatlı bir buruklukla kayıt altına alıyorum her bir anını. Yavrum kendini görünce nasıl da gülümseyecek şimdiden hayalini kuruyor ve mutlu oluyorum. Bizden şimdilik bu kadar dostlar. En kısa zamanda görüşmek üzere...<br />
<br />
<i>Sevgiyle...</i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-11365201802535696162013-09-27T01:49:00.001-07:002013-09-27T01:49:40.605-07:00Kendime çok kızdım çok...Hafta başından beridir "Süper Dadı" adlı Trt 1 yapımı programı izliyorum. Eski bölümlerini de İnternet üzerinden takip etmeye çalışıyorum. Pedogogların tutumları ve çocuğu eğitme konusundaki tavırlarına hayran kaldığımı söylemeden edemeyeceğim. Bir çocuğu yetiştirirken öncelikle sakin, sabırlı ve en önemlisi kararlı olmak şart. Bunun yanında sınırlar konmalı çocuğa. Yani sınırsız özgürlük ya da kurallarda esneklik tanınmamalı. Bir de şu dikkatimi çekti; çocuğa belli kurallar koyduktan sonra ona bir düşünme molası veriyorsunuz. Bunu yaparken öncelikle yaşı 5'ten büyükse "düşünme odası" yaşı 3,4,5 ise "düşünme paspası" belirliyorsunuz. Yalnız şu var "düşünme odası" olarak belirlediğiniz oda çocuğun odası olmamalı. Bunun için en uygun oda ebeveyn odası. Daha sonra ev içi kurallar koyuyorsunuz örneklemek gerekirse; büyüklere karşı gelinmeyecek, evdeki eşyalar sağa sola atılmayacak vb. gibi. Sizin evinizde neleri kural olarak belirleyeceğinizi çoçuğunuz zaten belli ediyor. Bu kuralları da bir kartonda görsel olarak hazırlıyorsunuz ve duvara asıyorsunuz. Bu konuda çocuğu bilgilendiriyorsunuz. Diyelim ki çocuk evde size karşı geldi, <u>bir defa uyarıyorsunuz</u>, uyarıya uymadığında asla iletişime geçmeden alıp onu düşünme odası/düşünme paspasına götürüyor ve orada yaşı kadar dakika boyunca kalmasını sağlıyorsunuz. Durmak istemeyecektir kararlı, sakin ve sabırla her defasında alıp tekrar aynı yere götürüyorsunuz. Süresi dolduğunda çocuğun boy hizasına eğilip; " bu paspasta/ odada bana karşı geldiğin için kaldın. şimdi benden özür dilemeni istiyorum." diyorsunuz. Çocuk özür dilediğinde ona sevgiyle sarılıp öpüyorsunuz. Burada önemli olan şu; düşünme odası/paspas asla bir tehdit olarak kullanılmamalı ve belirlenen kurallar dışında bir davranışla karşılaşıldığında bu uygulama yapılmamalı. Çünkü siz bu uygulamayı sadece belirlediğiniz kuralları ihlal ettiğinde devreye sokmak için çocukla anlaştınız.<br />
<br />
Bunun yanında çocuğa kendi kendine uykuya geçme yetisi kazandırmanın da yolları var. Çocuğu babası yatağına götürüyor ve yatırıp ona bir hikaye okuyor. Daha sonra ışığını kapatıp odasından çıkıyor. Çocuk yatağından çıkıp dışarı çıkarsa, baba tekrar sakin,sabırlı ve kararlı bir ses tonuyla yatağına yatırıyor ve bunu yaparken asla iletişime geçmiyor. Tüm bu uygulamaların yanında ödül uygulamaları da var. Ben bu şekilde eğitimin çocuğa bir disiplin getireceğine fazlasıyla inanıyorum.<br />
<br />
Asıl anlatmak istediğim konuya gelirsek; programın bir bölümünde 17 aylık bir çocuk vardı ve anne çocuğu ayağında sallıyordu. (Ben de ayağımda sallayarak uyutuyorum.) Pedegog bunu yanlış buldu ve ona kendi kendine uyuma yetisi kazandırmak için kolları sıvadı. Anne çocuğu yatağına yatırdı defalarca çocuk ağlayarak kalktı ve anne her defasında göz teması kurmadan çocuğu yatırdı. Sonunda çocuk kendi kendine uyudu. Ben de bunu yapabilirim dedim ve daha 13. ayına yeni girmiş olan yavrumu 2 gece önce uyku zamanı geldi diyerek aldım yatağına götürdüm ve yatırdım. Çınarım önce yatmak istemedi kalktı ben tekrar yatırdım. Oyun sandı gülmeye başladı ve her defasında bana sarılmak istedi ben tekrar tekrar hiç konuşmadan, göz teması kurmadan onu geri yatırdım. Bir süre sonra yastığını alıp göz yaşları içinde bana getirdi ben alıp tekrar yatırdım. En sonunda öylesine korktu ve ağlamaya başladı ki ben daha fazla direnemedim. Çünkü onu istemediğimi düşündüğünü fark ettim. Hiç böylesine ağlamamıştı kaldı ki benim yavrum çok düzenli yemeğini yiyen, uykusu gelince bunu belli eden ve iki dakika sallayınca uykuya geçen bir çocuk. Ona böyle bir uygulama için henüz erken olduğunu düşündüm ve o göz yaşlarıyla bana sarılmaya çalışırken onu kendimden uzaklaştırıp yatağına yatırdığım için kendime çok kızdım. Neredeyse tam 1 saat sakinleşemedi canım oğlum. Evet uygulama gayet güzel ve yerinde ama sanırım bizim daha zamanımız var. Öncelikle bunun için benim hazır olmam şart gibi görünüyor. Kesinlikle her istediğini yapmak isteyen ve kurallarda esnek olacak bir anne değilim ama bu konuda sanırım biraz esnek olacağım ve onu hırpalayarak uyutmak yerine uykuyu ona eğlenceli bir hale getirerek uyutmamın daha etkili olacağını düşünüyorum.<br />
<br />
Tavsiyem programı mutlaka izleyin ve sizin çocuğunuza uygun olan eğitim şeklini belirleyip çocuklarınızı yönlendirin. Düzenli çocuk düzenli bir gelecek demek bunu anlayacaksınız. Ama benim düştüğüm hataya asla düşmeyin...<br />
<br />
Mutlu hafta sonları...<br />
<br />
<b><i>Sevgiyle...</i></b><br />
<b><i>Not: Süper dadı her akşam saat 23:00'da TRT 1 de...</i></b><br />
<b><i><br /></i></b>
<b><i><br /></i></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwpXdXA_Pvm_61j-p3Qk889tb3bb_3hcDacJwDJu0ZjUdDF2EOky6Y-tUWcuCMAdqPA0pPzcYq-kUrmsIWn' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<i>Banyodan çıkmak istemediği için çok kızgın... :)</i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-49303619849790742322013-09-17T06:18:00.002-07:002013-09-17T06:18:59.034-07:00KISA BİR ÖZET<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7BsqJsoRb8B2G8RyacqPsKvIP6SNy84UMguwvEtmK_M15EUdcOhkhlxE2OOLPrWbQchn-OcU-eLYSWplUKMviTsbIYBvkX5dN3KNz4KkaMw7Cnkkg1MVIaT-LQUumtVYUIH90151UbDc/s1600/blog+5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7BsqJsoRb8B2G8RyacqPsKvIP6SNy84UMguwvEtmK_M15EUdcOhkhlxE2OOLPrWbQchn-OcU-eLYSWplUKMviTsbIYBvkX5dN3KNz4KkaMw7Cnkkg1MVIaT-LQUumtVYUIH90151UbDc/s400/blog+5.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Uzun zamandır yazamadım. Çok iyi bir blogger olamadığım konusunda kendimi sorguluyorum ama sanırım hayatın koşturmasına yetemiyor bünyem. Çok koşturmalı yaşamların insanı olarak bilirim ben kendimi ama bazen bir yerlerde takılıp kalabiliyor insan. Zaman zaman kendi kendime yazıyor olduğumun verdiği tuhaf bir duygu da var. Ama çok takılmıyorum buna. İsterim tüm takipçisi olduğum blogların yazarlarının düşüncelerini paylaşmalarını ama dedim ya ben ne kadar başarabiliyorum bunu? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Küçük bir kendi kendi muhakeme yazısından sonra geçelim geçen günlerin özetine... Paşamın doğum günü çok güzel geçti. Her ne kadar benim hazırlık sürecimde huysuzluk yapıp beni bir hayli bunaltsa da ben onu doğum günü çocuğu oluşunun şımarıklığına verdim. Anneanne,Babaanne,Teyze-enişte, Hala ve çok değerli dostlarımızla çok güzel bir doğum günü geçirdik. Dedelerimiz aramızda olamadılar bir daha ki sefere diyerek onları da anlayışla karşıladık. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Artık 1 yaşında olan Paşa 5 Eylül' de ilk adımlarını attı ve büyüdüğünü bize gösterdi. Gerek onun heyecanı gerekse bizim heyecanımızı keşke doğru kelimeyi bulabilsem de ifade edebilsem. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEireSSI8l0YCti3VfTboceio5IgFXWC9pU_fM5EDJD1nfDZCzINiwFJTbieRGYRLM10Bkzzdt-_mOgoClct6GuWSlYyMBbYc8YY6Pyp6l9XMnu5pZC8boYpQLq74BepKkhtH_Es_BlW1iA/s1600/blog+4.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEireSSI8l0YCti3VfTboceio5IgFXWC9pU_fM5EDJD1nfDZCzINiwFJTbieRGYRLM10Bkzzdt-_mOgoClct6GuWSlYyMBbYc8YY6Pyp6l9XMnu5pZC8boYpQLq74BepKkhtH_Es_BlW1iA/s640/blog+4.JPG" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Çınar Taha kaç yaşında ? :=)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTbhqXQBf-bus519qj2-Gt-M0Fz6knIjriEBPNnZ-fuf-FbU6YQTyPgPQ8nBaHTOasCI33JcjGQ3W8JS87e5SZW0ZS7pXXsbkv9GncGLmsMbD5ctnVLh4hcY3MnOcq5_IOlFIpudyBqF0/s1600/blog+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTbhqXQBf-bus519qj2-Gt-M0Fz6knIjriEBPNnZ-fuf-FbU6YQTyPgPQ8nBaHTOasCI33JcjGQ3W8JS87e5SZW0ZS7pXXsbkv9GncGLmsMbD5ctnVLh4hcY3MnOcq5_IOlFIpudyBqF0/s400/blog+1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUiM0cQ85jvhzjJtdXcG3uXIMmMTMZ5wBlp9Owj_qrPqlrckOSZKYd14Qs4y-NotxVjUf5qJBLW0o1gO0oMgAtrTWPBXH-c7qB4TvHxsf42qLo8CSeXA1Y7YoNptPte1W_t_P-P9YO8Ms/s1600/blog+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUiM0cQ85jvhzjJtdXcG3uXIMmMTMZ5wBlp9Owj_qrPqlrckOSZKYd14Qs4y-NotxVjUf5qJBLW0o1gO0oMgAtrTWPBXH-c7qB4TvHxsf42qLo8CSeXA1Y7YoNptPte1W_t_P-P9YO8Ms/s400/blog+2.jpg" width="400" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43JgU-CDs-JyClRvq9kb5KecjRUlQGu7rLXa9hwtsT9HL-FvQVXcajWMyQbA8QiHZCQ8fJojSmZkrj_vLaG_sPI6qRzTFShcFF7nd5QtFrLNHSRryJqGOtgn5UYwcXxLXlVbROtJgKtQ/s1600/blog+3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43JgU-CDs-JyClRvq9kb5KecjRUlQGu7rLXa9hwtsT9HL-FvQVXcajWMyQbA8QiHZCQ8fJojSmZkrj_vLaG_sPI6qRzTFShcFF7nd5QtFrLNHSRryJqGOtgn5UYwcXxLXlVbROtJgKtQ/s640/blog+3.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
<br />
<br />
<i><br /><br /></i></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i>Sevgiyle...</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-26246152165457441092013-08-22T23:26:00.000-07:002013-08-23T01:51:09.346-07:00ÇINAR TAHA 1 OLDUUUUU :)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPRedKTdajs-m1U1WYSll1wTgTm4ZYjoHg__mTqA8_86kUvm2MTFFMYC1qa1fdm_F8CqHLU-ECjC58Ff5oIRGCmg8djEnGlNoKKfB6E6CTNdpR4plWmcNl8Z2rDD_Onr-WO4mOC-bztng/s1600/%25C3%2587INAR+TAHA+1+YA%25C5%259EINDA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPRedKTdajs-m1U1WYSll1wTgTm4ZYjoHg__mTqA8_86kUvm2MTFFMYC1qa1fdm_F8CqHLU-ECjC58Ff5oIRGCmg8djEnGlNoKKfB6E6CTNdpR4plWmcNl8Z2rDD_Onr-WO4mOC-bztng/s320/%25C3%2587INAR+TAHA+1+YA%25C5%259EINDA.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Bu gün sen çok gençsin yavrum,</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Hayat ümit,neşe dolu,</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Mutlu günler vaat ediyor, </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Sana yıllar ömür boyu</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ne yalnızlık ne de yalan üzmesin seni</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Doğarken ağladı insan </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Bu son olsun bu son...</i></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
9 Ocak 2012... Varlığını öğrendiğim an biliyordum hayatımın bir daha asla eskisi gibi olmayacağını... Daha olgun olmam gerektiğini, iki kişilik düşünmem gerektiğini, hayat boyu hep tetikte uyumam gerektiğini ve tüm bu duygularla savaşırken, endişelerimi sana asla belli etmemem gerektiğini... Ben bir daha asla eski ben olamayacaktım. En ufak bir uyuşmazlıkta rest çekemeyecektim mesela. O dik başlı yanımdan, o asi karakterimden eser kalmayacaktı. Öyle de olmalıydı çünkü ben anne olacaktım. Ve annelik her zaman hayata hep biraz sulu gözlerle bakmakmış, bunu öğrenecektim. Senin için yemekler yiyecektim, senin için mutlu olacaktım ki sen dünyayla tanıştığında sağlıklı olabil, mutlu olabil diye... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
İlk tekmeni hissettiğim gün gözlerimden akan yaşı tarif edemem. Dudaklardan gülümseme yayılırken gözlerden yaş akabiliyormuş bunu öğrendim. Sabrı, merak etmeyi, beklemeyi öğrendim. Sen içimde daha küçücükken bana neler öğrettin neler... Sonra o beklenen tarih geldi. 23 AĞUSTOS 2012... Seninle tanışacağım o kutsal gün. Sen 50 yaşına da gelsen ben her şeyi bir parça unutur bir hafızayla köşeme de çekilecek olsam bu tarihi unutmayacağımdan eminim... Çünkü sen benim en zor zamanlarımın en mühim destekçisi oldun. Babanın asker yolunu gözlerken ve baban her gittiğinde, gece çöküp ben yalnızlığımla kaldığımda, sen o minik tekmelerinle aslında yalnız olmadığımı hissettirdin bana. Evet ben yalnız değildim. Ve asla yalnız olmayacaktım.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Canım oğlum, her şeyim, yaşama sebebim... Önünde kocaman bir hayat var. Tek gayem senin ilerde gurur duyulacak bir birey olman. Bunun için elimden gelen her şeyi yapmaya hazırım. Hayat türlü güzellikleri içinde barındırdığı gibi kötülükleri de içinde barındırıyor maalesef. Ama başımıza gelen bir felaketin sorumlusu hayat değil bunu unutma. Her zaman akıllı ol yavrum. Seni üzen, kıran insanlara cezalarını ağırlığınla, olgunluğunla, aklınla ver. Asla ilk düşündüğün şiddet,intikam olmasın. Her zaman adil ol evladım. Maalesef para hayatta kalmak için şart ama paranın senin efendin olmasına izin verme. Başarıların asla daha çok para kazanmak için olmasın. Kendine duyduğun saygı için ve kendine yakıştırdığın statü için başarmaya gayret et. Hayatı sev, insanları sev, hayvanları sev ama en önemlisi kendini sev. Kendini sevmekle başlar çünkü sevgiyi vermek. İnsanları kırma yavrum. Kırılan bir kalbi onarmak inan bana en zor olanı ve sen onaracağın bir kalbi kırmamayı tercih et. Her zaman efendi ol, her zaman dikkatli ol çocuğum. Güven kaybetmemek için her zaman dürüst ol. Dürüst olduğun için seni terk edenlerle karşılaşsan bile sen dürüstlüğünden asla taviz verme. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Eşini seçerken onunla bir hayat boyu mutlu olabilmeyi hedefle. Çünkü bu hayatta baban da ben de gün gelecek göçüp gideceğiz ve sen eşinle, ailenle kalacaksın. O yüzden her haliyle, her hatasıyla sevebileceğin bir eşin olsun. Seni sen olduğun için seven ve onun olduğu için her şeyini sevdiğin bir kadınla birlikte aynı yuvada mutlu olabilirsin. Biz babanla senin evlilik hayatın boyunca sana örnek bir eş olmaya çalışacağız ama sen kendi yuvanı kuracaksın. Kendi ailen olacak o nedenle ailene her koşulda sahip çık evladım. Her zaman karının arkasında kale gibi dur. Kimselere ezdirme ve muhtaç etme yuvanı. Sen de sakın ezmeye kalkma karını. Unutma o da bir anne kuzusuydu ve annesini babasını bırakıp seninle hiç bilmediği bir hayata evet dedi. Ona öyle bir mutluluk ver ki evladım her gün sana evet dediği için kendini şanslı hissetsin. Ve seni çok sevsin... Sen de eşini ve eşinin ailesini sev, say... Hoşuna gitmeyen şeyler bile olsa eşinin ailesini kendi ailenden ayrı tutma evladım. Biz her zaman senin için ilk sıradayız bunu zaten biliyoruz ama bunu asla eşine hissettirme.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Son nefesime kadar her zaman yanında olacağımı ve her ne olursa olsun annen olduğum için hep mutlu olacağımı bil. Seni her şeyden çok seven annen...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Doğum günün kutlu olsun oğlum. İyi ki seni dünyaya getirdim ve iyi ki benim oğlum sen oldun...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i>Not: Doğum günü detayları çok yakında...</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i>Sevgiyle...</i></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-26933219881006401572013-08-06T06:00:00.002-07:002013-08-06T06:18:45.150-07:00İÇİMDEKİ KÜÇÜK ÇOCUK HİÇ BÜYÜMEDİ... (Serap Tan Hediye Çekilişi)Hepimizin içinde küçük bir çocuk vardır ve o hiç büyümez... Bazen o küçük çocuk kendini dışarıya fazlaca çıkarır ve siz bile isteye engel olamazsınız. Her bayram olduğu gibi benim de bu bayram içimdeki küçük çocuk kendini dışarıya bıraktı ve bu bayram Serap Tan sayesinde <a href="http://www.bloglovin.com/frame?post=1399430437&group=0&frame_type=b&blog=6093723&link=aHR0cDovL2ZlZWRwcm94eS5nb29nbGUuY29tL35yL1NlcmFwVGFuL34zLzBFQW5oeVFnOEFnL2VuLWJ1eXVrLWJheXJhbS1oZWRpeWVzaS1oZW0tZGUtMi1raXNpeWUuaHRtbA&frame=1&click=0&user=0" target="_blank">Jelibon</a> tadında bir bayram geçirmek istiyor... Duyuyorsun içimdeki çocuğun sesini değil mi Serap Tan :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_66c8pLoraz6iJS0f8r7Ad8V65Be9eJfUt-SV4nZ9QpOeVa_PyCi7cwdTJet5XcijKKh7IMer0b42mJMxLvY73IpoCdjpdKMoZKc2LA_qmmtC-I9UkR7cbU6JDfnad7bPee9hYYI_o4/s1600/blogggg.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_66c8pLoraz6iJS0f8r7Ad8V65Be9eJfUt-SV4nZ9QpOeVa_PyCi7cwdTJet5XcijKKh7IMer0b42mJMxLvY73IpoCdjpdKMoZKc2LA_qmmtC-I9UkR7cbU6JDfnad7bPee9hYYI_o4/s400/blogggg.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTBq-8BlcprnPIFmakZq4SwT8kbowCnguHqCdd_1oRps0reXtDI-WVQZE5r4_Wl5PE6LPOBcWpOdvoufwHdpW4uLjfdNvNv59S6HRk_JvrpxT0c-S7w6-5Sz2Xg_ftDBcKk8n9gmXImoA/s1600/blog+%C3%A7ekili%C5%9F.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTBq-8BlcprnPIFmakZq4SwT8kbowCnguHqCdd_1oRps0reXtDI-WVQZE5r4_Wl5PE6LPOBcWpOdvoufwHdpW4uLjfdNvNv59S6HRk_JvrpxT0c-S7w6-5Sz2Xg_ftDBcKk8n9gmXImoA/s400/blog+%C3%A7ekili%C5%9F.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
Herkese mutlu,huzurlu ve sevgi dolu bayramlar...<br />
<br />
<i>Sevgiyle...</i><br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-512508352826618902013-07-22T03:53:00.001-07:002013-07-22T03:53:41.644-07:00NASIL GEÇTİ HABERSİZ...Bu aralar fazla yazamaz oldum bloguma... Hayat koşturmasını bilenler bilir, iş ve ev arasında dokunan o mekik kimi zaman savuruyor da insanı anlayamıyorsunuz hiçbir şey... Fotoğrafsız olacak bu post ama şimdiden affola en kısa zamanda geliyor fotolar... Makinenin usb kablosunu evde unutmuşum ve iş yerinde dönüşmeli çalışmaya başladık ramazan dolayısıyla. Ben sekreterimizle dönüşmeli olunca haliyle pc bana ait olmuyor ve dolayısıyla ben de bu postu fotoğrafsız hazırlamak zorunda kalıyorum.<br />
<br />
Bir önceki postumda yıllık izin alıp İzmir-İstanbul tatili yapma planımızdan küçücük bahsetmiştim ancak benim dünyalar tatlısı oğluşum aniden ateşlendi. Ateşimiz 40 ları bulunca soluğu hastanede aldık. Çınarımın kendi doktoru yıllık izinde olunca biz de başka bir doktora götürdük. Ayrınıtılı bir muayene sonucu yavrucağımın ağır bir boğaz yolu enfeksiyonu geçirdiğini öğrendik. Sürekli ateşini ölçmemiz gerekiyordu. Biz hiç o kadar yüksek ateş görmediğimiz için dijital koltuk altı ateş ölçerimiz vardı. Hastalık tüm çocukları huysuz yapar malum benim yavrum da o dijital ateş ölçerin koltuk altında duruşuna tahammül edemeyince biz de doğru Vatan Bilgisayar'dan Braun Kulaktan ateş ölçer aldık.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQ9TS3dcYFX0UzQTULJkBiU0dm6r0o8nwWv6uCEX5PlqH9UgFYKiy_ANcb277EtFIlix7qkDabX5Vk3iX84P7W5FIVwpwF6LB6_7a-SHmwWlxt0d1BMf4Zoyq7ZvRAu45V0b-fbKQdAk/s1600/BRAUN-IRT-4520-KULAKTAN-ATES-OLCER__77815278_0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQ9TS3dcYFX0UzQTULJkBiU0dm6r0o8nwWv6uCEX5PlqH9UgFYKiy_ANcb277EtFIlix7qkDabX5Vk3iX84P7W5FIVwpwF6LB6_7a-SHmwWlxt0d1BMf4Zoyq7ZvRAu45V0b-fbKQdAk/s400/BRAUN-IRT-4520-KULAKTAN-ATES-OLCER__77815278_0.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Gerçekten çok memnun kaldım ve Vatan Bilgisayarın yoğun ilgisine de çok teşekkür ederiz. Orada bizim Üniversitemizden mezun olan öğrencimiz de çalışıyordu (Ersin Demir) onun ilgisi ayrıca teşekkürü hak ediyor.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Böyle hastalıkla uğraşırken tabi tatile gitme fikrini iptal ettik. Yıllık iznimi de canım oğlumla birlikte evde geçirdim. Bu süreçte canım kardeşimin kayınvalidesi uzun süredir kanserle uğraşıyordu. En son beyninde tümör çıktı ve çok kısa sürede tüm vücuduna yayıldı. Allah'ım yattığı yeri mekan etsin O'nu kaybettik ve ölümün bu denli yakınımıza gelmesi beni biraz ürküttü. Bu hissi yıllar önce canım Dayım Ferda Yılmaz'ı kaybettiğimde hissetmiştim. Sevgili damadımız Tolga, kardeşleri Çağrı ve Tuğrul çok erken yaşta annelerini kaybettiler ve biz hala sanki Mükerrem teyzemizi hastanede yatıyor gibi hissediyoruz ölümü o hayat dolululuğuna o cıvıl cıvıl esprilerine hiç mi hiç yakıştıramıyoruz. Hastalığıyla ilgili, dökülen saçları ve kaşlarıyla ilgili öylesine espriler yapardı ki inanın hayatınızda kendi hastalığını bu denli kabul etmiş hayat dolu bir insan çok az tanımışsınızdır. Ruhu şad olsun ve mekanı cennet olsun...<br />
<br />
Oğlumun gelişimlerinden bahsetmeden olmaz... 5. dişimiz çıkmak üzere yani beyaz bir pirinç tanesi görünüyor artık üst sağ tarafta. Bunun yanında artık rahatça tutunup kalkıyoruz hatta bir kaç saniye day day duruyoruz sonra tabi popomuzun üzerine düşüyoruz ama azmimizi hiç kaybetmiyoruz. Öyle hareketliyiz ki bir saniye yerimizde durmuyoruz ve tüm çekmeceleri büyük bir zevkle alaşağı ediyoruz. Herkes ve özellikle büyüklerimiz yaşını karşılayacağını söylüyor, umarım öyle olur diyorum ama şimdi bu denli hareketliyken yürümeye başlayınca ne yaparım diye de düşünmeden edemiyorum. Yaşayacağız ve göreceğiz...Söylenenleri çok net anlıyoruz mesela elimizde ekmek ya da çubuk kraker yiyorsak "bana da ver hadi" dediğimizde hemen uzatıyor, etrafındaki herkese yediğini yedirmek istiyor, kendi yemek yemek için çabalıyor, anahtar ve gitmeyi birbirine bağladı anahtarı eline alınca baş baş yapıyor. Telefonun konuşma aracı olduğunu çok iyi biliyor eline telefon almışsa "aloo" dediğimizde kulağına götürüyor. Kumandayı televizyonla eşleştirdi kumandayı eline alınca televizyona uzatıyor kanal değiştiriyormuş gibi. Silme işlemimiz tam gaz devam ediyor eline bir bez veya ıslak mendil almasın yeter ki her yeri bir güzel siliyor. Tamamen taklit dönemine girdi sanırım ne görse onu yapıyor. Balonlar en çok sevdiği oyuncaklar dedemiz de (babam) bol bol balon alıyor torununa. Elini gözlerine kapatıp daaa deyip açıyor. İşaret parmağıyla her şeyi göstermeyi öğrendi. İsteklerini çok rahat işaret parmağıyla işaret ederek isteyebiliyor ve suya "buu" diyor. Doğum günümüz yaklaşıyor bir ay sonra 1 olacağız ve hazırlıklara yavaştan başladık. Geçen akşam babaannemizi iftara aldık bununla ilgili postumuz çok yakında geliyor.<br />
<br />
<br />
Not. Üç tane misafirim daha gelmiş bloguma... Hoş gelmişler safa getirmişler dilerim zevkle takip ederler...<br />
<br />
Sevgiyle...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-35111726561005274742013-06-28T00:36:00.000-07:002013-06-28T00:36:16.093-07:00Gecikmiş Post... Sevdoş da yuvadan beyazlar içinde uçtu...Çok uzun zaman oldu buraya şööyle eni konu yazmayalı... Düğün koşturması, hayatın tatlı-zor yanları derken buraları epey bir boşladım sanki... Ama blogları okumaya devam ettim hep. Aslında yazacak o kadar çok konu birikti ki... Mesela Dossa artık emekliyor, tutunup kalkıyor ve tutunarak ilerleyebiliyor. Bu aralar biraz huysuz muhtemelen tekrar diş dönemine giriyoruz. Yavaş yavaş kelimeleri çıkarmaya başladık; "gel (del) , hadi (adi), anne, baba, dede, adda , eda (ada)" İsteklerini de "öööö" diyerek belli ediyor yani artık derdini güzelce anlatabiliyor. Pek hareketli olduğumuz için de zayıflıyoruz :( Ama anne sütünü hala bırakmadık çok şükür. En sevdiğimiz yerler masa altları. Bayılıyoruz oraya girip ev halkına ceee yapmaya. Bebekliğimde ben de çok girermişim masa altlarına oğluşum da bana çekiyor sanırım. Son zamanlarda da emziğimizi ağzımızdan alıp yere atıyoruz ve sonrasında kahkaha atıyoruz. Eve biri yeni geldiğinde onu kahkahalarla karşılıyoruz ki bayılıyorum ben buna. Bir de "anne,anne, anne " diye bir şarkımız var keşke onun o mırıldanışını size duyurabilsem. Bunu sadece oyuna fazlaca daldıysa yapıyor, kaç sefer çekmeye çalıştım makineyi fark edip bıraktı oynamayı.<br />
<br />
Bu süreçte canımdan canı evlendirdik haziranın 14'ünde... Güzel bir düğün oldu, Sevdoşum çok çok güzel oldu, her şey harikaydı yani. En iyisi ben aradan çekilip sizi fotoğraflarla bırakayım...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiT9Vwm_61A2Ggm7wY3QHt5NnfZc2c6_1fO8vs-8V77TRY1jkTPYS6lzCbFVfpjblBPp0ObBrS7cNH1TmrV5sWQGWre975s15M_7OvbUHSA_6icdfuZaP3ae4FBwYtbIvcA7gmvV_Ue7k/s450/%C3%A7%C4%B1narr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiT9Vwm_61A2Ggm7wY3QHt5NnfZc2c6_1fO8vs-8V77TRY1jkTPYS6lzCbFVfpjblBPp0ObBrS7cNH1TmrV5sWQGWre975s15M_7OvbUHSA_6icdfuZaP3ae4FBwYtbIvcA7gmvV_Ue7k/s1600/%C3%A7%C4%B1narr.jpg" /></a></div>
Teyzemizin düğününde konseptimiz böyleydi... Çok mu sevimli olmuşuz, ne :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt4cjhYcPyAivks_a1-KKkVsMXNTQVQLJkpEIqpK3ZYVtmyQb8R4ZnPh1Fn0vIjjcWpyUzYHWsfU51UFG-FhjiOxo9-uYk82JlQKXiw8kUKcmzVgBEdGNK1H74kvn3dLsnKpxLlYVpFbE/s1600/1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt4cjhYcPyAivks_a1-KKkVsMXNTQVQLJkpEIqpK3ZYVtmyQb8R4ZnPh1Fn0vIjjcWpyUzYHWsfU51UFG-FhjiOxo9-uYk82JlQKXiw8kUKcmzVgBEdGNK1H74kvn3dLsnKpxLlYVpFbE/s400/1.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Kına yakmadan gelin gitmez...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2279vIXb69Syo6iqvln52uhIkFfvkNMHQsvgxzr2cFH0EQqvGMFKpNhO_lxRX831_Q5UfRaY_5Rx4fYLfFuTqd1DgY5Whg5pv7FFPi2vVMyMH-sS_ueJ5tHHKtV9HgflBdhMtId5rGSc/s1600/ms.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2279vIXb69Syo6iqvln52uhIkFfvkNMHQsvgxzr2cFH0EQqvGMFKpNhO_lxRX831_Q5UfRaY_5Rx4fYLfFuTqd1DgY5Whg5pv7FFPi2vVMyMH-sS_ueJ5tHHKtV9HgflBdhMtId5rGSc/s400/ms.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh045ar1qnz8UkojEsd7zh00YZJD4uGqh2HZ_1Nkj_YSJqY81McRZAMaGn8OS6UFzVExG_O-8NyoIHSBMHTj6lUlccPoy_NRZqsMkdJHAKcLyMfTdBlE9onJbpNbhsKUYe8FFwIMU1gBj0/s1600/SAM_0942.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh045ar1qnz8UkojEsd7zh00YZJD4uGqh2HZ_1Nkj_YSJqY81McRZAMaGn8OS6UFzVExG_O-8NyoIHSBMHTj6lUlccPoy_NRZqsMkdJHAKcLyMfTdBlE9onJbpNbhsKUYe8FFwIMU1gBj0/s400/SAM_0942.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Ri4Q8VvIt-rxTS5hFHu1gRwE5f0PbRLZAmULEgGtS-wMvtkYAWFAw7GgZHAHTBjLWy9w4s1hOWJaSjYXaZWG8hcv669IfzXlny9ohcafM-KKp8EUC2ifGs1KPZtrFYUm3RRaPEM1PUE/s1600/SAM_0944.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Ri4Q8VvIt-rxTS5hFHu1gRwE5f0PbRLZAmULEgGtS-wMvtkYAWFAw7GgZHAHTBjLWy9w4s1hOWJaSjYXaZWG8hcv669IfzXlny9ohcafM-KKp8EUC2ifGs1KPZtrFYUm3RRaPEM1PUE/s400/SAM_0944.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwSEwbrxAV4_JgNXuf3hF5aqYWniRZ8HpJaWqR7msSFPP4NqDDnkV8JmCiGylSUsAwO0_6Pp0z31pabKjEBpSqDN59C_DBacFfYb-mcyFqYxLukXevCLB-hSpwZCrFgli7rTUgBo9xjqE/s1600/SAM_0953.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwSEwbrxAV4_JgNXuf3hF5aqYWniRZ8HpJaWqR7msSFPP4NqDDnkV8JmCiGylSUsAwO0_6Pp0z31pabKjEBpSqDN59C_DBacFfYb-mcyFqYxLukXevCLB-hSpwZCrFgli7rTUgBo9xjqE/s400/SAM_0953.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigxy6uZV7iy4iuAiSPGpH31DqKCYy1_UVkYuMNJf5TJy9H1gdShLMBvouUz_VmANB0vu77v7ayY7BO0i7Ra9s4BKIX4oKIohTTzcdfWxd24ZwLY5y87UKG8-bZFkS0VqvxjH07oXLZO4g/s1600/SAM_0940.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigxy6uZV7iy4iuAiSPGpH31DqKCYy1_UVkYuMNJf5TJy9H1gdShLMBvouUz_VmANB0vu77v7ayY7BO0i7Ra9s4BKIX4oKIohTTzcdfWxd24ZwLY5y87UKG8-bZFkS0VqvxjH07oXLZO4g/s400/SAM_0940.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Vee güzel çiftimiz sonunda dünya evine girdiler... Tek duamız hep mutlu olmaları.<br /><br />
Bu arada düğünün sonlarında ben acile yetiştim yüksek ateş ve sıtma... Sanırım klimalar dokundu bir iğne ve ilaçla iki günde kendime geldim. Düğünün sonunu bu nedenle çok zor geçirdim...<br />
<br />
Temmuz başında İzmir'e tatile gidiyoruz... Döndüğümde buralarda olacağım :)<br /><br />
Sevgilerimle...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-7508847629943869322013-06-19T05:46:00.001-07:002013-06-19T05:54:37.769-07:00Yorgun iklimlerin ırak mültecisidir artık zaman.<br />
durduramazsın hani geçer gider yörenden<br />
anılar dehlizine son kez bakmak bile geri getirmez gülen gözleri<br />
sahi gülen gözler kan revan edilir mi<br />
edilir...<br />
dört mevsimin bir anda gelmesi gibiyse aşkın diğer yüzü<br />
kıştır hep elimizde kalan<br />
kışın karlı soğuğundan mütevellit yorgun düşer yüreğin diğer yarısı<br />
diğer yarısı yaralıdır çünkü<br />
ağlarsın, dövünürsün, unutursun hatırlatılır<br />
sil baştan dersin... sildirilmez<br />
kıyılan , giden hayatın her bir anı diker gözlerini üzerine<br />
yalnız değilsen bile ortada kalmışlığın gerçeğiyle yüzleşirsin<br />
gidecek yerin vardır elbet ama vazgeçemediğin minik eller keser yolunu<br />
o minik ellerin yüzü suyu hürmetine kan kusarsın<br />
kızılcık şerbeti içecek yerin kalmaz...<br />
bir zamanlar içinde canlar yaşattmaya çalıştığın, aşlar kaynattığın, deterjan kokusunu her bir köşesinden zevkle fışkırttığın o yuva mezar olur sana<br />
ve sen o minik eller uğruna nefes alırsın o mezarda...<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-47643795823283069362013-06-11T05:54:00.001-07:002013-06-11T05:54:24.148-07:00Neden...Gizli hesaplar, halkı halka kırdırmalar, halkı bölmeler... "Akp' ye oy verenler - vermeyenler, Türbanlılar-türbansızlar, solcular- sağcılar..." diye uzar gider bu liste... Farkında mısın bilmiyorum ama solcusu sağcısı kalmadı artık gündemde. Eskiden iki kelime kadar basit değildi "solculuk-sağcılık" şimdi gündemde çok büyük bir kelime var "Akp'liler - Akp'li olmayanlar." Anlayamadığım şu; Akp'li olanlar sağcı, olmayanlar solcu mu oluyor? Mümkün değil... Ülkeyi bu hale getirmek için gerçekten mantıklı nedenlerin var mı bilmiyorum. Ama neden böldün bizi %50'ye ? <div>
Sana oy verirsek memur olabildik, sana oy verirsek erzak yiyebildik, sana oy verirsek ısınabildik. Oy korkun mu vardı da bu kadar göz boyamaya kalkıştın. Hani ihtiyaç sahibi, bilinçsiz kesimin gözlerini bir hayli boyadın da... Eee ne oldu sonra başa geldin. Şimdi o erzak dağıttığın, dumanı göğü delen, kokusundan durulmayan kömürlerle ısıttığın halka gaz sıkıyorsun, göz altına alıp işkenceler ettiriyorsun, tehditler yağdırıyorsun. Seni ilk izlediğimde, mitinglerde, gerçekten çok zeki bir politikacı olduğunu düşünmüştüm. Halkı nasıl safına çekeceğini ve onlara nasıl hitap edeceğini çok iyi bildiğini zannetmiştim. Değerlerini büyük sanmıştım. Yavaş yavaş gösterdin kendini. Senin yanında olmayanlar malum çok sürmedi niyetini anlamaları ama yanındakilerden de pek gizleyemedin yüzünü... Önce bir Ergenokan attın ortaya tüm askeriyeyi içeriye topladın. Sonra bunun çok araştırılmaması için türban ayrımını sürdün devreye. Türbanlı olanlar müslüman, olmayanlar başka oldu. Türbansız bayanları satılık evlere benzettin ki bir lider(!) için ne çirkin bir benzetmeydi. Çünkü türbanlısı da türbansızı da, inananı da inanmayanı da senindi... Senin halkındı daha doğrusu öyle olmalıydı. Neden her yere kendi insanlarını yerleştirmeye çalıştın? Doğumun sezeryanlısına normaline karıştın, içeceğin kuş sütüne, ayranına karıştın, sigarayı yasakladın ama tekel girişini engellemedin. Çünkü çok iyi biliyordun ki sen bunu yasakladığında içme oranı artacak bu durumda tekelden daha çok kazanacaksın. Gerçekten halkın sağlığını düşünen bir lider "dumansız hava sahası" için tekeli sokmaz ülkesine... Açlık sınırını 1000 tl yaptın ama 800 tl ile işçi çalıştırıp bir de üstüne vergiler, zamlar yıktın. Devlet memuru olmayı neredeyse senin önünden geçmeye kadar vardırdın. Eskiden memur olmak için sadece KPSS sınavı vardı şimdi o sınavdan sonra bir de RTESS sınavı var. Bütün resmi bayramların kutlamalarını kaldırdın. Peki soruyorum bu içini rahatlattı mı? Neye ise öfken, geçti mi güzelim bandolar susunca, fener alayları sönünce... T.C yi kaldırmaya kalktın söyle başkan neden bu kadar düşman ettiler seni Ata'ya ve onun ilkelerine... Neden ATA' nın izlerini silmek için adeta kendini unuttun? Kim yönlendiriyor seni başkan. Tüm bunlar senin şahsi emellerin olamaz. İlkokulda, lisede, Üniversitede sen de okudun İstiklal marşını, Gençliğe Hitabeyi... O Hitabe hiç mi tüylerini diken diken etmedi? Hiç mi içini titretmedi bandolar eşliğinde okunan zafer şiirleri... Milletin hür ve bağımsız olması bu denli rahatsız etmiş olamaz seni. Anlamaz mı sandın bu gençlik örgütlenmeye çalışırken aslında tek yapmak istediğin şeyin ülkeyi yok etmek olduğunu... Türkiye Cumhuriyet'i nin o değişmez ilk 3 maddesini değiştirip, kendi özerkine uygun bir ülke yaratmaya çalıştığını... Anladık Başkan. Anladık... Anladık ve birleştik başkan. Kardeşiz biz... Türkü, çerkezi, kürtü, sünnisi, Alevisi... hepimiz kardeşiz. Yolda bir polis gördüğümüzde gülümseyip geçebilmeliyiz. Bir parkta otururken her an burası AVM ya da Kışla olacak diye korkmamlıyız. Çocuklarımızla yürürken bir biber gazı yutacak diye odalara kapanmamalıyız. Bizim refahımız, huzurumuz senin elinde başkan. Sen bir halkı birbirine kırdırabilirsin ya uzlaştırabilirsin... Ama böyle ATAlarına Ayyaş, kendilerine Çapulcu diyerek değil... Şehit annelerini azarlar gibi konuşarak değil... Terörü mübah kılarak değil... Yapma başkan doğunun batının oyunlarına gelme. Sen Türkiye Cumhuriyeti'nin başkanısın. Bu kadar gaddar olamazsın. Ne sen Stalinsin ne de bizler tavuk...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Blogger notu: Bu yazı yüzünden içeri düşme riskim var mı bilmiyorum ama umarım her şeyin hayırlısı olur ve bir gün mutlu temiz bir havaya açarız gözlerimizi...</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-58885711595249540222013-06-06T04:07:00.002-07:002013-06-06T04:12:28.304-07:00BU BLOGDA DİRENİŞ VAR<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7W0bDOReAHFzlb1tsxKRecUhJIPZaRETAjqjAykB_nlBj2urrlWNBKq_s7gul3jMKFcKBNJFP1AOhRlb_J-egGl921oPO5EtY319Y7KAy87F2tH5kloLJSVB1O_uhMZSlIHasWYBuyIk/s1600/blog+direni%C5%9F.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7W0bDOReAHFzlb1tsxKRecUhJIPZaRETAjqjAykB_nlBj2urrlWNBKq_s7gul3jMKFcKBNJFP1AOhRlb_J-egGl921oPO5EtY319Y7KAy87F2tH5kloLJSVB1O_uhMZSlIHasWYBuyIk/s400/blog+direni%C5%9F.png" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/CM4v-yVp36o?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7686274622047919384.post-15342925418286965042013-06-03T05:32:00.002-07:002013-06-03T05:32:27.453-07:00SONUMUZ BAŞTAN BELLİYDİ...Bu daha ne ki... Daha neler göreceğiz, ne gazlara maruz kalacağız belli değil... Bu daha ne ki... Düşünce özgürlüğü yok, insanca yaşama fırsatı yok, eşinle çocuğunla, dostunla özgürce sokaklarda yürüme imkanı yok... Güzelim Türkiye nereye gidiyor hiç belli değil. Neyin öfkesi bu, neyin intikamı... Bir lider bu kadar nasıl nefret eder halkından? Hangi rejimin yasasında, anayasasında geçer bu hak? Acıyorum, üzülüyorum... Yavrularımızı nasıl bir dünyaya yetiştiriyoruz korkuyorum...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/OGMK9sphtyQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08610494930890492150noreply@blogger.com0