Bu zamana kadar annelik adına yaptığım her şey bir öğrencilikmiş. Bu süreçte önümde daha çok öğreneceğim ve uygulamaya geçireceğim neler varmış neler. Ben anneliği öğrendim derken, benim öğrendiğim kocaman bir ummanda meğer sadece kaşığa gelen kadarmış. 19 aylık öğrenciliğimin sınavını verdim geçtiğimiz haftalarda. Öyle bir sınavdı ki benim için Allah'ım bir daha asla böyle bir sınavla sınamasın hiçbir anne yüreğini.
13 Mart 2014 Perşembe günü ben ofisimdeyken annem aradı "Seda Çınar'ın ateşi var sanırım ama ateş ölçerle ölçmeyi başaramadım" diye. Annem hafif bir şey olsa beni asla aramaz belli ki mühim çıkmama 15 dakika vardı hemen çıktım eve geldiğimde ölçtüm ki ateş 38.7. Elim ayağıma dolaştı Çınar annemin kucağında yarı baygın. Annem tüm kıyafetlerini çıkarmış sadece zıbını üzrerinde. Hemen bir ölçek Dolven verip ılık duş aldırdık. Nihayat eteşini 37 ye kadar düşürdük ki bu benim için hiç yeterli değildi çünkü oğlumun normal vücut ateşi 36.4 olur her zaman. O gece hiç uyumadım ki oğlum zaten 1 haftadır doğru dürüst uyuyamıyordu. Sık sık uyanıyor ve ağlıyordu. Cuma sabahı hemen doktora götürdük daha önceki yazımda
bahsettiğim ilk doktoruna. Doktor muayenesini yaptı ve boğaz enfeksiyonu dedi bir antibiyotik daha verdi ve evimize geldik. Ben tekrar işime döndüm. Akşam iş çıkışı eve geldiğimde Çınar dedesinin kucağında oturuyor şen kahkahalar atıyordu ki birden öğürmeyle karışık öksürmeye başladı. Ben tam su verecekken öyle bir kustu ki burnundan dahi geldi. Sonrasında sürekli ve sık sık öğürüyor ama kusamıyordu. Hemen doktoru aradım acile götürmemi söyledi. Tam kapıdan çıkıyorken oğlum kucağımda bayıldı sanki havele geçiriyor olduğundan korktum çünkü kusmasıyla birlikte ateşi yükseldi. Acile vardığımızda hemen sıra geldi ve muayene eden doktor röntgen istedi. Sonuç bağırsaklarında aşırı miktarda gaz olduğuydu. Bir fitil verdi Emedor adında. Eve geldik fitili attık biraz rahatladı. Ama o gece yine uyumadık ve 4 kez daha kustuk. Cumartesi Doktordan randevu almak için aradım dolu olduğunu söyledi ki bir gün önce Çınarın durumunu bildirmeme rağmen. "Ben burada birşey yapamam acilde serum taksın zaten yoğunum" dedi. Bu nasıl doktorluk yemini nasıl bir vicdansa inanın şok oldum. Sonsuz güvendiğim ve inandığım bir doktorun bunu yapması beni gerçekten inanç konusunda bir kez daha şüpheye düşürdü. Biz de bekleyelim kusarsa acile gideriz diye bekledik. Akşam üzeri Çınar uyurken uykusunda kustu tekrar hemen apar topar acile gittik acilde Cantürk adında bir doktor vardı ve gerçekten çok yardımcı oldu kan alındı ateşi 39 du serum takıldı ve bize çocuğun tekrar kusarsa yatması gerektiğini söyledi. O gece canım kardeşim ve eşi bizde kaldılar çünkü babamızda aynı şekikde kusma ve ateş yaşadı. Neyse ki babamız 1 günde toparladı.Pazar ve Pazartesi gününü sorunsuz atlattık.Ben tekrar iş yerinden yıllık izin aldım her şey normal gibi görünürken Pazartesi gecesi Çınarım tekrar gaz sancısı çekmeye başladı ki bu kez fitile rağmen. Yemek yemek istedi ben de bir tabak çorba içirdim ve ardından öğürmeler başladı kusamadı ama çok kötü oldu. Karnına sıcak havlu koydum, yeni doğduğunda kolikleri önlemek için içtiğim bitki çayından yapıp içirdim neyse ki bunlar bizi rahatlattı ve 3 saat kadar uyudu. Salı sabahı hemen Samsun Büyük Anadolu Hastanesi Pediatri uzmanı Dr. Filiz GEBEŞOĞLU' na gittik. Muayenede Çınarın karnındaki gazı hemen farketti ve şikayetlerimizi anlatırken beyaz kaka Doktoru rahatsız etti. Hastalığı
Rota Virüsü ' ne benzettiğini bir ihtimal daha olduğunu onu da testlerden sonra konuşacağımızı şimdi hemen yatış işlemlerini başlatmamızı söyledi. Allahım o an eşimle nasıl ikiye bölündük eşim hemen yatış işlemleri için gitti ben de röntgen odasına indim ama elim ayağım tutmuyordu ağlamaktan içim dışıma çıktı. Eşim geldi hemen röntgeni çektirdik ve odamıza gittik.
Bir annenin en kötü günü sanırım en çaresiz olduğu andır ve ben ne yapacağımı bilmez bir halde boş boş bakıyordum etrafa. Sakinleştirmek zorunda olduğum bir çocuğum ve sakinleştirmek zorunda olduğum çaresiz yüreğim vardı. Çınarım serumu takılırken ağlıyor ve ben hiçbir şey yapamıyordum. Neden hastanede yatıyoruz, doktor neyden şüphelendi, rota virüsü ne tüm bunlar kafamda dolanırken hemşire geldi ve 4 tüp kan aldı. Ardından idrar tahlili için poşet, kaka tahlili için kutu verdi. Eşim hemen evimize gitti eşya almak için. Tek başımaydım. Serum Çınar'ı biraz yordu. Odaya geçmeden önce de yemek yemişti o da yine gazlanmasına neden oldu. Kalp ve bağırsak ultrasonu için aşağı inmem söylendi. Bağırsak ultrasonunda çok ağladı bu virüs bağırsağın tüm işlevini alt üst edip bağırsağı gazdan kitliyormuş, hiçbir organı görünmedi gazdan. Ardından kalp ultrasonu biz artık harap bir halde odamıza döndük. Kimse birşey demiyordu. Tekrar odaya geldiler ve bir tüp kan daha alındı. Ardından babamız, teyzemiz, eniştemiz,babaannemiz,dayımız, Dedemiz, Eda'nın eşi Emrah geldiler. Annem Bafra'daydı dedem yoğun bakımda olduğu için annem de çıktı geldi. Ben biraz güçlendim. Doktorumuz geldi muayeneye Rota virüsü olduğunu sadece yoğurt çorbası, haşlanmış patates, yoğurt gibi gıdalarla sık ve az beslemem gerektiğini söyledi. Çınar'ın kusmaması gerekiyordu. Canım dostum Nermin hemen yoğurt çorbası yaptı ve getirdi. İnsanın böyle zamanlarda dostlarının yanında olması gibi bir duygu yok. Çorbayı içer içmez Çınar yine kötüledi. Tam 2 saat süren bir kriz daha geldi oğlum resmen elimde deliriyordu ve kimseler bir şey yapamıyordu. Benden kimseye gitmiyor yatmıyor,oturmuyor sadece çıldırmış gibi ağlıyordu. Öğürüyor kusamıyor sadece ağlıyordu. Gözüm kararıyor başım dönüyordu o an biri çocuğu benden alsa yere yığılırdım. Ama güçlü olmalıydım, dik durmalıydım, oğlum için bunu yapmaya çalışmalıydım. Çınar'ı sakinleştiremeyince hemşireye haber verdik ve hemşire hemen bir şurup içirdi ardından Çınar yarım saat sonra uykuya daldı. İlk defa o gece uyudu. Sabah uyandığımızda çok daha iyiydik.
Neşeli uyandık. Serum artık bir kabus olmaktan çıktı aksine bakıp bakıp gülmeye başladı. Göz altındaki çöküklüğü görebiliyorsunuzdur. Doktorumuz geldi ve bugün eğer kusmaz ise taburcu olabileceğimizi söyledi. Akşam 4'e kadar bekledik, akşam 4'ten sonra taburcu olduk. Doktorumuzun yanına girdim ve bana neler yapmam gerektiğini söyledi. Sık ve az beslenecek, ilaçları 1 ay düzenli kullanacak, daha çok sıvı gıdalar alacak, 1 ay sonra tekrar ultrason çekilecek. Sağ böbreğinde genişlik var ona da bakılacak. Kustuğu an haberinin olmasını söyledi. Ve hastaneden ayrıldık. Şimdi evdeyiz. Ve bir ay boyunca takibimizde. Şimdilik iyiyiz. İlaçları red etmiyoruz. Yemekte biraz sorun yaşıyoruz sık yemek istiyoruz ama iştahımız açıldı az yemek istemiyoruz. Daha çok kek ve katı gıdaları istiyoruz. Hayatımın en zor günleriydi. Anneliğimin bu ilk sınavında bir hayli zorlandım, çaresiz kaldım ve çok dua ettim evladımın sağlığı için. Onsuz yapamayacağımı bir kez daha anladım. Onu ne kadar çok sevdiğimi anladım. Ağlamaktan yorgun düşmüş bünyemin nasıl hala ayakta kalabildiğine şaşırdım. Ve çocuğumu zamanında mikroplarla tanıştırmadığım için kendime çok kızdım. Doğduğundan beri emziğini sürekli yıkadım, oyuncaklarını yıkadım, bunları yapmasa mıydım. Kendimi suçladım durdum nerede neye dikkat etmedim diye. Bu hastalığın bir salgın olduğunu ve bu mikrobu taşıyan çocuklardan bulaştığını da biliyorum ama bir yerde ihmalim var diye kendimi hiç affedemiyorum. Uyumadığı gecelerde uyumak için içten içe ona kızdığım gecelerden utanıyorum.
Allah'ım kimseyi evladıyla sınamasın. Ne olur çok dikkat edin ve eğer yapabiliyorsanız mevcut tüm hastalıklar hakkında ve belirtileriyle ilgili araştırmalar yapın. Bu hastalığın ölüme yol açtığını öğrenince kanım dondu. Doktorumuzun neden bu kadar paniklediğini daha iyi anladım. Çocuğumun rengi solmuş yüzünü o delik deşik olmuş pamuk ellerini gördükçe yüreğim kanadı. Küçücük bir gülüşünde gözlerimden yaşlar döküldü.
Bu günü ömrümün sonuna kadar unutmayacağım. Biliyorum ki bu annelik yolundaki ilk sınavım. Tek duam bundan sonra ki sınavlarım daha hafif olsun. Şunu çok iyi anladım ki eğer anneysen ne kadar güçsüz olursan ol evlat bir şekilde seni güçlü tutuyor.
Ben de çok hastalıklarla büyümüşüm annem hala anlatırken gözleri dolar. Şimdi hayat yolunda söylemekten asla yorulmadan söyleyeceğim ki annemi bir kez daha iyi anladım. Ve bu süreçte telefonla arayan, gelen tüm sevdiklerimize sonsuz teşekkürler.
Herkese kucak dolusu sevgiler...
