Boğaz ve Kulak Enfeksiyonu :(

İki hafta önce Eyvah Eyvah 3'e gidelim dedik. Dossa'yı Anneanneye bıraktık gel gelelim film bitti eve döndüğümüzde oğluş uyumuştu. Ancak uyku demeye bin şahit ister sürekli sürekli uyandı sabaha kadar hiç uyumadı desem yeridir. Ertesi gün iş var ve ben zombi gibi işe gittim. Sonrasındaki bir kaç gün de uyumadı en son Cuma sabahı hafif burnu aktı inşallah hasta olmuyordur derken o gece dirhem uyumadığı gibi nefes de almadı. Allahım ettiğim duaları, göz yaşlarımı ben biliyorum. Sabah hemen doktorumuza gitmek için randevu aldık kendi doktorumuz doluymuş sekreter hanım hiç bir şekilde bir esneklik sağlamadı ısrarla "çocuğumu doğduğu günden beri takip ediyor lütfen kolaylık sağlayın" dedim ve Sekreter hanım hiçbir şey yapamayacağını söyledi. İkinci doktorumuz da dolu olmasına rağmen sekreteri hemen şikayetimizi sorup bizi yan hasta olarak alabileceğini söyleyince düştük yollara. Yol bana hiç bitmedi. Uzun bir bekleyişten sonra muayeneye girdik ve sonuç gerçekten korktuğum gibiydi. Boğaz ve Kulak Enfeksiyonu! Hatta bademciklerimiz yaşına göre büyükmüş şimdilik bir şey yapmayacakmışız ama ilerleyen günlerde değerlendirilebilinirmiş. Doktorumuz önlem amaçlı kan tahlili alalım dedi Tanrım o tahlili aldırmamız gerektiğini bilmesem dayanamazdım sanırım. İğneyi o küçücük pamuk elinin üzerine batırdı damarı bulamayınca gezdirdi, bir kez olsun iğneye gık demeyen yavrum gözyaşları içinde annneee diye ağlayarak sabretmeye çalıştı. Elini dahi çekmedi zorluk bile çıkarmadı sadece ağladı. O pamuk elde damar bulunamayınca koluna, ordan diğer elinin üstüne ve en son sol kolunda damar bulundu, içerde oğlumun dışarda benim gözyaşlarımız anlatılamazdı. Ben dışarda beklerken (beni kan tutar dayanamadığım için hemşire beni dışarı çıkardı ) dedim ki kızım ne olursa olsun çok çok bayılırsın oğlun anne diyor gir içeri... Girdim ve "annem burdayım" dedim o dolu dolu gözlerle bana bakıp ağlayan yavrumu nasıl sakinleştirsem ne yapsam hiç bilemedim. Çaresizlik bir annenin en zorlu sınavı olsa gerek. Bu arada ben dışarda ağlarken beni yatıştırmaya çalışan teyzeye de buradan sonsuz teşekkürler. Bu şekilde işe gitmek olmazdı 5 gün izin aldım ve çocuğumu iyileştirmek için kolları sıvadım. Babaannemiz-dedemiz, Anneannemiz-dedemiz, teyzemiz-eniştemiz, Dayımız (dayı oğlum) beni hiç yanlız bırakmadılar insanın seven kocaman bir ailesi olması ne kadar güzel, ne kadar kıymetliymiş.

Neyse ki koşup oynamaları, neşesi hiç azalmadı. Beni en çok mutlu eden de enerjisinin devam etmesiydi. İlaçları kullandıkça iştahı açıldı ve gece uykuları daha rahat olmaya başladı. 1.5 yaş aşımızı da doktorumuza sorduk izin vermedi ve o yüzden bir hafta sonraya erteledik.  Geçtiğimiz hafta Cuma günü de aşımızı olduk, o kan alma travması kalıcı olur ve iğneye tepki veririz diye hayli korktum ama yavrum hiç sorun yaşatmadı. Hala "anneciğim doktor teyze sana ne yaptı" diye sorunca iki elinin üstünü ve kollarını gösteriyor sonra da doktor teyzemizin yanağından fıstık aldığını gösterir o çok sevdiği hareketi yapıyor. Allah'a şükür atlattık ve çok iyiyiz şimdi. Bir de tüm bunlar olurken 4 tane diş çıkardık. Anne olduğunu insan en çok bu zamanlarda anlıyor. Allahım kimseleri evladıyla sınamasın. Çocuklarımızla mutlu huzurlu günler dileğiyle... Neşen, kahkahan hayatımdan hiç çıkmasın güzel oğlum. O gözlerin hep gülsün hiç ağlamasın...

Sevgiyle...



19.ay :  
Boy: 88 cm
Kilo: 13.3 kg
Baş çevresi :50 cm